Xenophon from Loeb Hadavas,

Byrne and Cueva

2400 years ago in Greece

An Ephesian Tale

̔εμέρᾱ άρτι διαγελώσης

day had begun to smile

και ̔ήλιο κατανγάζοντα ανα Αργος ,

and the sun began shining on the Argos

̔ος ̔ουρμιζε εν λιμηι ̔ροδης

which was anchored in the harbor of-Rhodes .

επι νεώς

on board

εσοντι σῦνωρις πλοῦκορήων , Xλόη και Δάφνη ,

was a pair of-wealthy-Greek-girls , Chloe and Daphne ,

̔ος ωνέαντo πορος ανα ναυξι .

who had-booked passage on the ship.

̔αι έρκαντο ες αιγύπτιον

they were-traveling to Egypt

τε αποφευγοντας εκ τάων άφυκτοσας γάμοσας

escaping from their inevitable marriages.

τᾱις ̔ιπποκομοσας έσαντο τε λίας γεραιος και δυσειδης

their grooms were both too old and ugly.

τε εν αιγυπτι διδόσκωσι ̔ελλην και ποικιλμαν

in Egypt they-would-teach Greek and sculpture .

επι ταυτηι καληι ̔εωι , εκ καταστρωμας Αργος

on this beautiful morning , from the deck of the Argos ,

τᾱ θαυμαζονται λιμην

they were-admiring the harbor

συν ται μεγα εικων ̔ηλιος , θεό ̔ήλιος

with its giant statue of-Helios, god of-the-sun,

εμβεβώς λιμην εισοδᾱ

straddling the harbor entrance

.......

έτυχον μὲν τινοσας πειρατοσας Φοίνικες τὸ γένος,

it-so-happened-that some pirates of Phoenician origin

̔ουρμίζαντο ἐν λιμηι παρα αργᾱι

were-anchored in harbor next to-the-Argos

εν μεγάλῃ τριήρει:

in a great trireme ;

δὲ ̔ουρμίζαντο εκει ̔ως έχοντες φορτίον

they-moored there , as if carrying cargo ,

καὶ έχαντο πολλοσας καὶ γεννικοσας ανδρονς.

had many and tough men

̔οῦτοι κατεμεμαθήκεσαν ̔ότι χρυσὸς

they discovered that there was gold,

καὶ άργυρος καὶ ανδράποδανς

silver, slaves, ̀̀̀

καὶ πολλὰσας τίμιασας εν αργᾱι .

and many valuables in the argos .

οῦν δια·έγνωαν επιθέειν

so they-decided to-attack,

μὲν αποκτιννύειν τούς αντιμαχονγονς ,

to-kill those fighting-back

δὲ άγειν άλλους εἰς Φοινίκην

and to-take the others to Phoenicia

αποδοντας τούς καὶ χρήματαις :

selling them along-with-the-goods.

δὲ κατα·εφρόνεσαν τούς ̔ως ου αξιομάχων .

they-despised them as not a-match-in-battle .

δὲ έξαρχος πειρατοῶν εκάλεσε Κόρυμβος,

the leader of-the-pirates was-called Corymbus,

μέγο νεανίο , σῦν φοβερὸς βλέμμα :

a large young-man with a fearsome glance ,

̔ός κόμη ῆν καθειμένη αυχμηρά .

whose hair was loose and unkept

δὲ ̔ως πειρατοσας βουλεūnti ,

as the pirates had settled on this plan,

μὲν τη πρῶτα παρα·έπλεntο ̔ησυχῆλι αργοι :

they first were-sailing- alongside quietly the Argos ,

δὲ επει ῆν τελευταῖον μέσον ̔ημέρας ,

when it-was finally midday

δὲ κειντο πάντες εν νηί ̔υπὸ μέθης

everyone on ship under drunkenness

καὶ ̔ρᾳθυμίας μὲν καθεύδοντας , δὲ αλύανκοσας

relaxed sleeping lounging-idly

δὲ τη περὶ Κόρυμβον εφίσταντο

Corymbus’ men finally pounced

ελαυνομένῃ τῇ νηὶ σὺν οξύτητι πολλῇ.

with their ship going full speed ahead

δὲ ̔ως τη έγενον πλησίον , ανεπήδησαν επὶ ναῦν ̔ωπλισμένοι,

as they were-drawing near, they-boarded the ship being-fully-armed

έχοντας ξίφη γυμνά :

having swords drawn ;

και·ενταῦθα μὲν τίνος εκπλήξεως ερρίπτον αυτούς

at-that-moment some terrorifiedly were-throwing themselves

εις θάλασσαν καὶ απώλλυντο

into sea and drowned,

δὲ ̔εως άλλοσας, θέλοντες αμύνθειν ̔εαυτονς απι·σφάζοντο .

while others, readying to-defend themselves. were slaughtered.

̔ο δὲ Xλόη καὶ Δάφνη προς·τρέξαντ πειρατῇ Κορύμβῳ ,

Chloe and Daphne ran-up-to the pirate Corymbus,

καὶ λαμβανανγησας τος γονάτονς και έφασαν μὲν εχε χρήματα ,

grasping his knees and said. take the cargo,

ῶ δέσποτα, καὶ εχε ̔ημέας οικέτας,

O master, and take us as slaves

δὲ φεῖσαι τῆς ψυχῆς

but spare our spirits

ao. imper.

καὶ μηκέτι φόνευε τοὺς ̔εκόντας ̔υπο·χειρίους γενομένους σοι :

no-longer murder those·who willingly by handing lives to-you ;

μὴ πρὸς θαλάσσης αυτῆς ,

not by the sea drowned itself,

μὴ πρὸς δεξιᾶς τῆς σῆς: δὲ αγαγὼν ̔ημέας ̔όποι θέλεις ,

not by your own right hand. but taking us wherever you like,

απόδου τοὺς οικέτας :

sell us as slaves,

ao. imper.

μόνον οίκτειρον ̔ημέας ʼυπο ̔ενὶ ποιήσας δεσπότῃ.’

only take pity on us and give us to a single master.

ao. imper.

Κόρυμβος ακούσας εὐθὺς

Corymbus heard immediately

μὲν εκέλευσε τος άντροσας παυειν φονεύοντας ,

ordered his men to-stop the slaughtering

δὲ μεταθέμενος τιμιώτερα φορτίων

transferring the most valuable cargos,

καὶ Xλόην καὶ Δάφνη τε τινὰς ὀλίγονς ἄλλονς οικετανς

including Chloe and Daphne and some other servants,

εν·έπρησε ναῦν,

and set the ship afire ;

δὲ ῆν ελεειναν θέαμαν ,

it was a sad spectacle,

εν τούτῳ δὲ Xλόη ς τροφεὺς ήδη πρεσβύτης,

meanwhile, Chloe’s tutor , already an elderly woman

σεμνὸς ̔οραεῖν καὶ διὰ αξιόλογᾱ εν της γῆρας ,

dignified to-see and interesting in her old age,

ουκ ενεγκὼν Xλόης αναγομένων ,

was unable to bear Chloe’s abductioning ,

ερρίψαν ̔εαυτὸν εις θάλασσαν και ενήχετο

threw herself into the sea , and swam

̔ως κατα·ληψόμενος τριήρη ,

after seizing the trireme

λέγων , ‘ μας τέκνον , τίνι καταλείπεις με

saying , ‘ my child why you’re-abandoning me

fut. part.

σος γέροντα παιδαγωγόν ;

your old pedagogue ?

δὲ ποῖ ἀπι·ερχόμενος Xλόη ?

where are-you-heading , Chloe ?

̔αύτη δυστυχῆ εγώ απόκτεινόν νῦν :

this unfortunate i shall die now ,

γάρ τί εστί ζῆν μοι άνευ σοῦ ; ’

for what is life to-me without you ?

έλεγε ταῦτα καὶ τέλος απελπίσας έτι όψεσθαι Xλόη ,

having-said these-things , finally, loosing-hope to-still-see Chloe ,

παραδοὺς ̔εαυτὸν κύμασι και απο·εθανε .

surrendered herself to-the-waves, and died

δὲ Xλόηι τοῦτο ελεεινότατον πάντων ῆν:

for-Chloe this was-sadder than anything else,

καὶ γὰρ ̔η εξ·ετεινε τῆς χεῖρας πρεσβύτῃ

and so she kept stretching-out her hands to the elderly woman

καὶ ̔η παρα·εκάλει πειρατὰς ἀναλαμβάνειν την :

and she was-imploring the pirates to-take-her-up

δὲ ποιησάμενοι ουδένα λόγον,

but they-paying no attention,

διανύσαντες τοις πλοῦν τρισὶ ̔ημέραις

completing their voyage in 3 days

δε κατήχθησαν εις Φοινίκης πόλιν Τύρον,

and putting into the Phonician city Tyre,

ένθα οικεῖα ῆν πειραταῖς .

where home-base was to-pirates ,

δὲ τη ήγογον τᾶς μὲν ουχὶ εις πόλιν αυτὴν ,

they brought them not into the city itself

δέ εις τι πλησίον χωρίον ανδρὸς ἄρχοντος λῃστηρίου ,

but to some nearby spot of-man leading gang,

̔ος τοὔνομα ῆν αψύρτου,

whose name was Apsyrtus

καὶ Κόρυμβος ἦν ὑπηρέτης ἐπὶ μισθῷ

to whom even Corymbus was subordinate,

καὶ μέρει τῶν λαμβανομένων.

for a wage and a share of the booty.

δὲ εν τῷ πλοὸς , Κόρυμβος έπεσον σφοδρὸν έρωτα σῦν Xλόη ,

in the course of the voyage , Corymbus fell passionately in love with Chloe ,

και εδέξατο τῆν τος δουλᾱι

and wanted her for his slave .

καὶ αὐτὸν ἡ πρὸς τὸ μειράκιον συνήθεια ἐπὶ πλέον ἐξέκαε.

and being at close quarters with the girl inflamed him all the more.

καὶ ἐν μὲν τῷ πλῷ οὔτε πεῖσαι δυνατὸν ἐδόκει εἶναι :

during the voyage he thought it impossible to seduce her ,

̔οτι ̔ο ̔υπο·ενοετ ̔οτι ̔η ῆν παρθένᾱ

since he suspected that she was a virgin.

σῦν τῆς τιμη ῆν μεγάλη

and so her value was great.

και Αψύρτυ ᾶνα αποκτείνητ τoν κειναι

and Apsyrtus surely would-kill him for-that .

subj.

̔ο έδοξατ θηειν θύλαξον παρα τάς θυλακηι

he decided to-put a guard next to-them, for-protection

δὲ επεὶ κατα·εχθησαν εις Τύρον,

but when they-had-put in at Tyre

μὲν ̔ο ουκέτι καρτερῶν πρῶτα ἐθεράπευε Χλόης

he could no longer control himself he began by taking care of Chloe

καὶ παρα·εκάλει τῆν θαρρεῖν

encouraged her to-cheer-up

καὶ προς·φεροτι τēν πᾶσαν ἐπιμέλειαν : 11111111111111111111111111111111

and was-offering her every attention,

ὁ δὲ ἐλεοῦντα τὸν Κόρυμβον ἐνόμιζεν αὐτοῦ ποιεῖσθαι τᾱν ἐπιμέλειαν:

but she thought it was out of pity that Corymbus was showing her attention,

δὲ δεύτερον Κόρυμβος ἀνακοινοῦται τὸς ἔρωτα σον τος λοχᾶγον ,

next, Corymbus confided his love with his lieutenant ,

Εὐξείνῳ τοὔνομα, καὶ δεᾱται γενέιν βοηθαν

Euxinus by name, and asked to-generate help

καὶ συμβουλεῦειν τον περι πρῶς ωνειν κορην .

and to-advise him about what to do .

δὲ Εύξεινος ̔ηδᾱτι ἀκούειν περὶ Κορύμβος τὰ :

Euxinus was-pleased to-hear about Corymbus’ situation

καὶ γὰρ αὐτὸ βουλοτι ωνειν Δάφνη

because he-himself was-wanting to-buy Daphne

καὶ εχατι σφοδρὸν ἔρωταν κόρηι :

and has a-strong passion for the girl

δὲ λέγᾱτι πρὸς Κόρυμβον

so he-told Corymbus

καὶ περι αὑτοῦ τὰ . παιζεντι τα ασφαλην

about his own situation . let’s-play it safe,

φυλασσεντι κορηνς ̔ο λεγατι

guard the girls, he said,

και ελπιζαντι ̔οτι αψύρτυ δωαστι τāνς μαις

and hope that Apsyrtus gives them to-us

̔ούτω τη ̔ονολογᾱντι ερωτειν αψύρτυν τᾱνς

so they agreed to-ask Apsyrtus for-them

Εύξεινος αναλαμβανειν Xλόη , Κόρυμβος δὲ Δάφνη .

Euxinus to-get Choe and Corymbus, Daphne .

-------

εν τούτῳ χρόνῳ κειντο ἄθυμοι,

meanwhile in-that-dispair

προσδοκōνγησας νατ πολλησας αγαθαν

expecting not much good

Χλόη και Δάφνη μενοντι τᾱōς μοῖρηι

Chloe and Daphne waited for their fate .

δε προτερον νυκτος, Κόρυμβος καὶ Εύξεινος έρχᾱνται δὴ πρὸς τανς

and before nightfall , Corymbus and Eucinus approached them

καὶ φράνγοσας ̔ότι θέλαντι εἰπεῖν ἰδίᾳ τᾱνς,

and, explaining that they-want to-speak privately to-them

Κόρυμβος λαμβανᾱτι Δάφνη εκπαδω ,

Corymbus took Daphne aside

̔εως Εύξεινος λαμβανᾱτι χλόη .

while Eucinus took Chloe.

δὲ τᾱς ψυχησας τε ἐκραδαίνοντι καὶ ̔υπονόαντι οὐδὲν ὑγιὲς.

their hearts both were-pounding and they were-suspecting nothing wholesome.

οὖν Εὔξεινος λέγᾱτι πρὸς Χλόη ὑπὲρ ‘μειράκιον Κορύμβος ,

Euxinus duly spoke to Chloe on behalf of-Corymbus :

μέν εσατι εἰκὸ φέρειν ἐπὶ συμφορᾷ χαλεπῶς ,

it is reasonable to-bear this misfortune with-difficulty

μὲν νῦν ̔οτι συ εσασι οἰκέτην ἐξ ἐλευθέρου γενόμενον,

now that you are a slave and no longer free ,

δὲ πένητα αντι εσανκης εὐδαίμονᾱ :

and a pauper instead of-being rich,

δέ δεῖ σε τύχῃ πάντa

but there-is-need for you

στέργειν κατέχοντα δαίμονα

to-except dominant fate,

καὶ ἀγαπᾶti γενονγονς δεσπότονς .

and show affection to your new masters.

γὰρ γνωσι ̔ως ἔνεστί σοι ἀπολαβεῖν εὐδαιμοσύνην

know that it-is-possible for-you to-recover happiness

καὶ ἐλευθερίαν,

and freedom

ει θελήσεις πείθειν δεσπότῃ Κορύμβῳ:

if you’re-willing to-obey master Corymbus,

γὰρ ̔ο ἐραατι σφοδρλι σαν

because he loves passionately you

εσεσι φίλιλι τοι

be friendly to-him

δὲ μὲν οὐδέν χαλεπὸν πείσῃ,

and nothing bad will happen to you.

δὲ εργασεσι σας δεσπότον εὐνούστερον σεαυτῷ .

and make your master better disposed toward-you

δὲ εννόησον ἐν οἷς ὑπάρχεις: βοηθὸς μὲν οὐδείς,

reflect on your circumstances : there’s no one to help you,

δὲ αὕτη εσατι ξένη γῆ καὶ δεσπότοσας εσαντι λῃστοσας

this is a barbarian land, masters are bandits,

καὶ οὐδεμία ἀποφυγὴ τιμωρίας Κόρυμβον ̔υπερηφανήσαντι .

and there’s-no escape from-retribution should you treat Corymbus with distain.

αι ακουᾱμι συ λεγασι Δάφνη ̔ως συ εραασι τᾱν

I heard you tell Daphne that you loved her .

δὲ τί τηλικῷδε δεῖ ἐραειν γυνην ;

why should some one your age need to-love a woman ?

πάντα ἀπόρριψον, σε βλέπōσι μόνον πρὸς σας δεσπότην,

toss all that away ! you should-look only to your master,

δε δεῖ ̔υπακούειν τος κοσμονς .’

and it-is-necessary to-obey his orders .

εὐθὺς Χλόη εσατι ἀχανὴς ακούσας

at this Chloe was struck speechless

καὶ συ εὕρισκοτι οὔτε τι ἀποκρίνειν ,

she was-finding nothing to-answer

δὲ ̔ᾱ ἐδάκρυāti καὶ ἀνα·στενᾱτι πρὸς ̔εαυτὸν ἀφορῶν,

but she burst-into-tears and groaned toward her-own predicament

εἰς οἷα ἄρα ερχūτι :

as she contemplated what she had truly come to.

καὶ δὴ λέγᾱτι πρὸς Εὔξενον

and so she-said to Euxinus,

‘ἐπίτρεψον, δέσποτο , βραχύ βουλεύειν ,

allow me , master , a little time to-consider ,

καὶ ἀποκρινīμι πρὸς πάντα συ λεγᾱσι .’

and I will respond to everything you said.

καὶ μὲν Εὔξεινος ἀνεχώρει:

Euxinus went away

δὲ Κόρυμβος δια·λεγοτι Δάφνην Εὐξείνος ἔρωτα

as Corymbus finished telling Daphne of-Euxinus’ love,

καὶ τᾱς παροῦσαν ἀνάγκην

her present plight-bind

καὶ ὅτι δεῖ πείθειν πάντλι δεσπόταις :

the necessity to-obey completely masters

δὲ συ απο·κρίνᾱτι τοι ̔όμοια ,

she answered him similarly

αιτησανγη βραχὺν χρόνον βουλεύειν .

asking for a little time to think it over.

καὶ μὲν Εὔξεινος καὶ Κόρυμβος

so Euxinus and Corymbus both

μετα ἀλλήλων ἦσαν περιμένανκοσας ὅ τι ἀκούσονται,

started waiting to hear something,

δε τη ελπιζᾱντι ρᾳδίλι πείσειν τᾱνς ̔υπερ:

but they expected easily to-win them over .

book 2

δὲ Χλόη καὶ Δάφνη επαν·ερχūντι εἰς δωμάτιον

Chloe and Daphne having-returned to the cubicle

ἔνθα τᾱ συνήθλι δια·ιτᾱντι ,

where they usually quartered,

καὶ πρὸς ἀλλήλους εἰπόντες ἅπερ ἠκηκόεσαν,

and when they told each other what they had been told,

καταβαλανκησας ̔εαυτοὺς έκλαον , ωδύρονκη .

throwing themselves to-the-floor weeping

‘ῶ πάτερ’ λεγαντι ,

ah father, they cried

‘ῶ μῆτερ, ̔ῶ φιλτάτη πατρὶς καὶ οικεῖοι καὶ συγγενεῖς .’

ah mother, dearest homeland, household, and family !

δὲ Χλόη τελευταῖον ανενεγκὼν ‘ῶ μη κακοδαίμονες’ ἔφησε ,

Chloe finally pulled herself together and said, we are so unfortunate

τί άρα πειιμας μαις εν βαρβάροι γηι ,

what will-happen to-us in this barbarian land

παραδωᾱαυνγησας ὕβρει πειρατῶν ;

having-been-turned-over to wanton pirates ?

μαντεια άρχεται :

the prophecy begins,

ζευς ἤδη εργοζοτι τιμωρίαν ὑπερηφανίας μαν εἰσπράττει:

Zeus is-already-working his vengeance over me for my arrogance:

Κόρυμβος ἐραατι συν μαν , δὲ Εύξεινος συν μαν . ’

Corymbus is-in-love with me, and Euxinus with you

ώ ἀκαίρου τᾱς εὐμορφίας πρὸς ἑκατέρους .

how untimely our beauty for both of us

εἰς τοῦτο ἄρα μέχρι νῦν ἐτηρήθην σώφρων ,

is it for this that until now I have kept myself chaste,

̔ ίνα ερῶōαυντι παρα αισχρὰι επιθυμίαις ;

only to-be-fucked by lustful pirates ?

subj.

καὶ τίς βίος περιλείπεται παρα μαν

and what sort of life remains for me,

ἀντὶ αι γνοōμι πόρνῃ,

once I become a whore

subj.

αλλα να , αι άρτι ομνυαμι μὰ μι σωφροι

no, I now swear by my chastity

νατ ἂν ̔υποθωōμι ἐμαυτὸν Κορύμβῳ:

that I will not submit myself to-Corymbus !

δὲ θνήσκυīμαι πρότερον καὶ φαινᾱīμαι σώφρων νεκρὸς .’

I-will-have-died first and be revealed chaste even as a corpse !

και λεγανγη ταῦτα ἐπι·δάκρūοτι :

saying this she burst into tears,

δὲ Δάφνη λεγᾱτι ‘φεῦ τᾱ εσαντι εν πολυς πρᾶγμα ,

and Daphne said, ‘ oh we’re in much trouble !

τᾱ ταχέλι πειρīντι δουλείας ,

we will soon experience slavery ,

δὲ ἐν τούτῳ Ἄψυρτο, προεστο λῃστηρίου

meanwhile Apsyrtus, the leader of-gang ,

πυθόμενος ὅτι Κόρυμβος ανδροσας κατα·ερχυντι

learning that Corymbus’ men having-returned

συν παλυι θαυμάσις ελώρις

with lots of-wonderful-booty

και ερχᾱτι εἰς τōς χωρίον

and went to their place.

καὶ επει ̔ο ̔οραατι αμφω κορηνς, τᾱς εὐμορφίαν ,

when he saw both girls , their beauty,

τᾱς δυνατην παρθενην

their possible virginity ,

̔ο εὐθὺς αναγνωριζᾱτι μέγα κέρδος

he right-away recognized a large profit

νομίζων ᾐτήσατο ἐκείνους

̔ο αντιποιᾱτι τᾱν ̔υπερ ̔εαυτο

he claimed them for himself.

τὰ μὲν οὖν ἄλλα χρήματα καὶ κτήματα ὅσαι συνλαμβανūντι

the rest of the money, and goods that had been captured

̔ο δια·νεμᾱτι περὶ Κόρυμβος πειραταῖς:

he distributed to Corymbus’ pirates .

δὲ Εὔξεινος καὶ Κόρυμβος μὲν συνεχώρᾱτι

Euxinus and Corymbus surrendered

κορηνς ἄκονλι εις Αψυρτον .

the girls unwillingly to Apsyrtus .

καὶ μὲν το ἀπαλλάσσαντι :

they took their leave,

δὲ ̔εως Ἄψυρτος παραλαμβανᾱτι Χλόη και Δάφνη

while Apsyrtus seized Choe and Daphne

και αγᾱτι τᾱνς εἰς Τύρον.

and took them into Tyre.

δὲ πομπὴ αὐτος περίβλεποντι

the procession drew everyone’s gaze

καὶ πάντες θαυμαζᾱαυντι σῦν τᾱς κάλληι

and all were struck with their beauty ;

καὶ βάρβαροσας ἄνθρωποσας ναπω πρότερον ̔ορααυντι

barbarian people had never before seen

τοσαύτην εὐμορφίαν νόμιζᾱντι βλεποντι προς θεᾱνς ,

such beauty and thought they were looking at goddesses

δὲ μακάριζᾱντι Ἄψυρτον είη κεκτηνκο οἵα οἰκέτᾱνς.

and congratulated Apsyrtus on possessing such slaves.

δὲ ̔ο αγᾱτι τᾱνς εἰς τος οἰκίαν

he brought them into his house

δε παρα·δωᾱτι τᾱνς πιστῷ οἰκέτῃ

and handed them over to a trusty slave,

σῦν κελεύσας ἔχειν τᾱνς παρθενς

with instructions to-keep them virgins ,

ὡς ̔ο μεγάλα κερδανῶν

since he expected a large profit

εἰ ἀπόδοιτι τᾱς ἀξίαν τιμῆν .

if he-could-get their worth

οῦν μὲν τοῦτο εσοντι τᾱς ᾶπαρια :

and so this was their predicament.

δὲ ὀλίγων ̔ημερῶν Ἄψυρτος λειπᾱτι

a few days latter Apsrtus left

ἐπι άλλην ἐμπορίαν εἰς Συρίαν ,

on another venture into Syria ,

εν τούτωι τος ̔υιο όνομα Μαντο ,

in the meanwhile , his son named Manto

πιπτūτι εν ερως σῦν Χλόη

had-fallen in love with Chloe .

̔aύτο Μαντὼ ἁλίσκοται ἐκ συνήθους διαίτης μετὰ Χλόηι

this Manto was-captivated through-daily-contact with Chloe ,

καὶ ἀκατασχέτλι ερααυτι

was uncontrollaly smitten,

και νατ γνωατι τι ποιειν :

and did not know what to do .

̔ο οὐδέποτε ἐλπίζōτι διαφθειρειν τᾱν ,

he could never expect to-seduce her

γαρ τος πατρο εχōτι τον εκτεμνōτι

for his father would-have him castrated

δἰ ἃ δὴ καὶ ἀνα·κάιοτι τον μᾶλλον καὶ δια·καιοται πονήρλι :

all this made inflamed him more , and he was-burning in a bad way.

καὶ ναέτι καρτερονκο εαυτο ̔ο δια·κρινᾱται λεγειν πρὸς Ῥόδην,

no longer containing himself , he decided to-talk to Rhoda ,

Ανθίας ̔άπαξ οικετην , και κορη τᾱς ἡλικιῶτιν

Anthia’s once slave , and a girl her own age .

καὶ δὴ σχολῆς λαβονγο

at-the-right-moment taking ,

ἄγᾱτι κόρην πρὸς πατρῷα ἐπὶ οἰκίας ἱερά,

lead the girl to the household’s ancestral shrine,

καὶ δεῖται τᾱν νατ κατειπεῖν τον

asked her not to-betray him,

καὶ λαμβάνατι ̔όρκους

take an oath

καὶ λέγει τὸς ἔρωτα Χλόης

confessed his love of Chloe ,

καὶ ἱκετεύᾱτι τᾱς συλλαβειν

begged her to-assist,

καὶ ̔υπο·σχνεᾱτι πολλὰ συλλαβομένῃ.

and promised much for her assistance.

δε έφη , ‘ μὲν ίσθι ̔οτι συ εσασι νῦν μας οἰκέτις ,

he said, be aware that you are now my slave

δὲ ἴσθι πειραīανκη ὀργῆς βαρβάρος .’

and be aware that you will-be-experiencing the wrath of a barbarian

ει αι αδικεᾱμι

if i am wronged

λεγανγο ταῦτα ̔ο απο·πεμπᾱτι Ῥόδην :

saying this he dismissed Rhoda,

δὲ ̔ημ ἐγεγόνει εαυτη ἐν κακωι ἀμηχάνωι :

who found herself in a bad dilemma :

γὰρ εἰπεῖν παρῃτεῖτο Χλόηι ,

she could not bring herself to tell Chloe ,

δὲ πάνυ ἐδεδοίκει βαρβάρος ὀργήν.

but she was terrified of the barbarian’s wrath .

οὖν ̔η δοkᾱται ιτ εσōτι καλῶς ἀνακοινειν

she decided it would-be well to-share

Μαντοῦς εἰρημένα σῦν Λεύκωνι πρῶτον

Manto’s revelation with Leuco first

Ἤν δὲ καὶ τῇ Ῥόδῃ ἐξ ἔρωτος γενόμενα κοινωνήματα πρὸς Λεύκωνα,

Rhoda had a special relationship with Leuco,

καὶ το συνεσονται ἔτι σῦν ἀλλήλοις ἐν Ἐφέσῳ.

and they were still intimate with each other in Tyre.

τος δεσπότος Ἀψύρτος ̔υιος μὲν εσατι σφοδρλι εν ερως σῦν Χλόη ,

our master Apsyrtus’ son is passionately in love with Chloe

δέ ἀπειλατι ποιειν δεινανς τοις εἰ μὴ τύχᾱοιτι :

and threatens to-do bad-things to-us unless he may-get his way.

τοίνυν σκόπετι τί δεῖ ποιεῖν:

therefore consider what we should do ;

γὰρ ἀντειπεῖν βαρβάρον εσατι σφαλερόν ,

to-oppose the barbarian boy is dangerous,

Λεύκων ακούᾱτι και εμπιπληᾱαυτι σῦν δακρύᾱνς ,

Leuco listened and was-overwhelmed with tears,

ἐκ ουτας ̔ο προσδοκᾱōται μεγάλας συμφορὰς :

from this he expected great calamities.

δὲ ὀψὲ ̔ο αναφερᾱται ἔφη ‘ σιώπεσι ’, ‘Ῥόδη,

but at-last he recovered and said, Hush Rhoda;

γὰρ αι διοικήσω ̔έκαστας .’

I will-take-care of-everything

σῦν ταῦτα ̔ο ἔρχᾱται πρὸς Χλόην.

with this he went to Chloe ,

καὶ λαλεῖν ἐκείνῃ καὶ ἀκούειν λαλούσης.

talking to her and listening to her talk,

δὲ ελθὼν παῤ τανς ‘τί ποιοῦμεν, σύντροφοι;’

and when he was with them he asked,

‘ δὲ τί βουλευόμεθα, ’ οἰκέται;’

what are we going to do, my friends ?

‘Δοκεῖς τινι τῶν δεσποτῶν,

what is our plan, my fellow slaves ?

Χλόη , καλός : ̔υις Ἀψύρτου πονήρως ἐπὶ σοὶ διάκειται,

Chloe , one of our masters finds you pretty; Apsyrtus’ son is in a bad way over you,

καὶ ἀντειπεῖν ἐρώσῃ βαρβάρῳ παρθένῳ χαλεπόν:

and opposing an amorous barbarian is difficult.

σὺ οὖν ὅπως σοι δοκεῖ βουλευσάμενος σῶσον ἡμᾶς ἅπαντας

so it’s up to you to think of a plan and rescue us all.

Λεύκων πότε λεγᾱτι Χλόηι τος βουλην .

Leuco then spoke to-Chloe his plan .

το εχαντι ἐξουσίαν σας σώματος,

they have power over your body,

δὲ διατηρεσι σας ψυχὴν ἐλευθέραν .

but keep your soul free.

μὴ προδωεσι σεαυτὸν , μηδὲ ἐμβάλλεσι εἰς βαρβαρικήν ὀργὴν,

do not betray yourself, do not succumb to barbarian wrath,

δὲ συγκατάθηεσαι εις σας δεσποίνης ἐπιθυμοι

but acquiesce to your masters’ desire.

......

καὶ μὲν ἐν τούτοις εσοντι :

in the meantime,

δὲ Ῥόδης χρονιζοται

as Rhoda delayed,

Μαντὼ ουκέτι καρτερᾱται και γράφᾱτι γραμματίδιον πρὸς Χλόην :

Manto could-no-longer hold-out and wrote a letter to Chloe

δὲ εγγραφανγα αγγελίαν τοιάδε

containing a message such-as-this ;

ʼ εις καλωι Χλόηι απο σας δεσποινα χαιρατι

to the beautiful Chloe from your master , greetings.

αι εσαμι εις ἐρῶ συν σαν , μηκέτι δυναμένη φέρειν :

i am in love with you and-no-longer able to-stand-it

μὲν ἀπρεπὲς ἴσως παιδοι ,

unseemly perhaps for a boy .

δέομαι, να περιορεσι μηδὲ ὑβρίσεσι μαν ̔ος αιρυαινκο .

I beg you not ignore nor mistreat me , who having-taken-your-side.

γὰρ ει συ πειθōσι λειγειν ʼυι,

for if you might-be-persuaded to-say yes,

δὲ γενīσι πλουσιον καὶ μακάριον :

and you-will-become rich and prosperous;

δὲ ει ἀντείπōσι να ,

but if you-might-say no,

μὲν γνωασι τι πασχīτι σοι επει αι λαμβανōμι μας ἐκδικούσην , “

think what will-happen to-you when i take my revenge, “

̔η λαβανᾱτι ταῦταν γράμματαν

she took this letter,

καὶ κατασημηνανγη δωᾱτι ταν τινὶ ἑαυτῆς βαρβάρᾱι θεραπαίνᾱι Βια ,

and sealing-it gave it to one of his-own barbarian girl-slaves Bia ,

εἰπανγο τᾱν κομίζειν ταν Χλόηι:

telling her to-deliver it to-Chloe .

.............

Βια, φόβονγη τᾱς βιοι , αντι

Bia fearing for her life , instead

πεμπᾱτι επιστολην παρα Μαντως μήτηρ Γλυχερα

delivered the letter to Manto’s mother Glycera

Γλυχερα εσοτι νατ ευδαίμη

Glycera was not happy

̔η διακρινᾱτι κλείειν τον εν σπήλαιον

she decided to lock him up in the basement

μέχρι Ἀψύρτος επανερχōτι

until Apsyrtus returned

και επει Ἀψύρτος επανερχōτι ̔ο και εσοτι νατ ευδαίμη

and when Apsyrtus returned he too was not happy

̔ο ̔ετοῖμλι πωλᾱτι κόρηνς παρα Μαδελεινε ΛιβΑνς

he promply sold the girls to Madeleine of Libān.

………

Μαδελεινε εχᾱτι νεώς παρα Ἀφροδίτη εν ̔ηγραι

Madeleine owned a temple to Aphrodite at Hegra

ποῦ ̔η πωλᾱτι μανψεινς και επωδηνς και φίλτρονς

where she sold oracles, spells, and love potions

τις γνωᾱντι τᾱν ̔ως βασίλειᾱ ̔ηγρας

some knew her as the queen of Hegra

τις γνωᾱντι τᾱν ̔ως συμποσιον βασιλεια Τυρε

some knew her as the party queen of Tyre

εχανκη δυο νεως δοῦλᾱσας

having 2 temple slaves

̔ος εσοντι νέη καλη και παρθενη

who were young, beautiful and virgin

γενōται μάλα αγαθο πρᾶγμαι

would-be very good for-buisness.

̔η εχōτι τᾱνς θεραπōντι τᾱν αίγονς και βοτονς

she would-have them shepherd her goats and sheep

επει νατ χρηζοτι παρα νεώς

when not needed at the temple

......

θεόσας μειδιαυντι ον Χλόη και Δάφνη

the gods have-smiled on Chloe and Daphne

τοῦτο εσοτι τᾱōς μοῖρη...... θεραπειν Ἀφροδίτη

this was their fate...... to-serve Aphrodite..

Χλόη αιρūαυτι παρα θεοις

Chloe had-been-chosen by the gods

τουτο ̔η γνωοται

this she knew

......

αθικνενγησας ατ Μαδελεινη βασίλεν

arriving at Madeleine’s estate

τᾱ απαντᾱντι βī εύδοξον ανδρον Αντονιυς

they were met by a distinguished man Antonius.

̔ος αρχοτι κελευνγο τᾱνς

who began instructing them

ʼ μόνος λεγοōτι επει ῦποβαλλοōτι ʼ

only speak when prompted

δεῖ νατ βλεπειν τᾱν εν οφθαλμᾱι δε ατ τᾱν ποδᾱνς

it-is-necessary not to-look her in the eyes but at her feet .

επεσι μαν

‘ follow me ‘

…………………

…………………….

Longus

ῆρος εσūτι ἀρχὴ καὶ πάντα ἄνθη ακμαζοντι ,

spring had begun and all the flowers were-abloom

ἐν δρυμοῖς, ἐν λειμῶσι : ἤδη εσοτι βόμβος μελισσῶν,

in the woods, in the meadows. now there was buzzing of bees,

ἦχος μουσικῶν ὀρνίθων, σκιρτήματα ἀρτιγεννήτων ποιμνίων:

sound of song birds, gamboling of newborn sheep

ἄρνες ἐσκίρτων ἐν ὄρεσι , μέλισσαι βόμβοντι ἐν λειμῶσι,

lambs gamboled on the hills, bees buzzed in the meadows,

ὄρνιθες κατα·ᾳδοντι ἐν λόχμαις .

birds charmed the thickets.

δὴ τοσαύτης εὐωρίας κατεχονγη πάντα

such was the season’s beauty holding the world

γενονκησας ἁπαλοὶ καὶ νέοι ἀκουανκη καὶ βλεπανκη γίνοντι μιμειν :

and being tender and young hearing and seeing they began to-memic

μὲν ἀκούανκησας ᾳδόνγησας ὀρνίθων ᾳδονται ,

hearing the singing of-birds, they sang ;

δὲ βλέπονκησας ἄρνας σκιρτῶντας αλλονται κοῦφλι,

seeing the lambs gambol, they skipped nimbly ;

δὲ μιμεανγησας μελίσσανς συν·λεγοντι ἄνθη:

and mimicking the bees, they gathered flowers,

καὶ μὲν βαλλοντι τανς εἰς τᾱōς κόλπους,

they-threw some inside their clothes

δὲ πλέκονγησας τὰ στεφανίσκους ἐπι·φεροντι Νύμφαις.

and weaving some into garlands brought to the Nymphs .

δὲ πρακονται πάντα κοινῇ, νέμονγησας πλησίον ἀλλήλων.

they did everything together, pasturing their flocks near one-another

καὶ μὲν πολλάκις Δάφνη συνστελλaōτι ἀποπλανγοσας προβάτον ,

often would Daphne round up straying sheep ,

δὲ πολλάκις Χλόη κατήλαυνεν θρασυτέρας αἰγῶν ἀπὸ κρημνονς ,

and often Chloe would drive the bolder goats down from the cliffs ;

δέ ἤδη τις καὶ φρούραōτι ἀμφοτέρας ἀγέλας

it also happened that one would-mind both flocks

̔έως θατέρᾱ ἁθύρματι.

while the other played .

μὲν ἀνελομένη ἀνθερίκονς ποθὲν ἐξ ἕλους πλεκᾱται ἀκριδοθήραν

collecting stalks of asphodel from-some marsh, weaved locust-trap

καὶ πονεανκη περὶ τοῦτο Χλόη αμέλεᾱτι προβάτον :

working at it Chloe ignored the sheep

δὲ Δαφνη ἐκτεμōται λεπτονς καλάμονς

Daphne would cut tender reeds,

καὶ τρήσας ἐπαλλήλους διαφυὰς γονάτων

punch holes in the clefts at the joints,

τε συναρτήσας μαλθακῷ κηρῷ συρίττειν ἐμελέτα μέχρι νυκτὸς:

join them with soft wax, and practice playing the syrinx until nightfall

δὲ ποτὲ ἐκοινώνουν γάλακτον καὶ οἴνον, καὶ τροφάν,

for drink they would share milk and wine and food

ἃς φεροται οἴκοθεν , φεροται εἰς κοινὸν.

that was-brought from home was-brought to share

θᾶττον ἅν τις εἶδε ποίμνια καὶ αἶγας

you would sooner have seen the flock-of-sheep and goats

μεριυνκασας ἀπο αλλήλαōς ἢ Χλόην καὶ Δάφνιν.

having-parted from one another than Chloe and Daphne

……..

δὲ τοιαῦτα παιζανκησας αὐτῶν έρως ἀνέπλασε σπουδὴν τοιάνδε.

while playing at these pastimes, love fashioned a serious development

λύκαινα τρέφανγη νέονς σκύμνονς

a she-wolf nourishing young cubs

ἐκ πλησίον ἀγρῶν ἥρπαζε πολλάκις ἐξ ἄλλωνς ποιμνίνς ,

on the neighboring farms, was carrying off many from other flocks

πολλῆς τροφῆς ἐς ἀνατροφὴν δεονγη τᾱς σκύμνωνς .

since she needed lots of food for raising her cubs.

οὖν συνελθόνγοσας νύκτωρ κωμῆται ὀρύττοντι σιρονς

so gathering one night the villagers dug pits

ὀργυιᾶς εὖρος, τεττάρων βάθος .

6 feet wide 24 feet deep.

μὲν δὴ πολὺ χῶμα κομίσανγοσας σπείρουσι μακράν

most of the dug soil carriing off and scattered at a distance,

δὲ τείνανγοσας μακρὰ ξηρὰ ξύλα ὑπὲρ χάσματοις

stretching long dry sticks over the hole

κατα·πασᾱαντι περιττὸν χώματος πρότερον γῆς εἰκόνα,

and spread the rest of the soil on top of-ground

to make it look like it looked before

ὥστε κἂν λαγὼς ἐπιδράμῃ, κατακλᾷ ξύλα

so that if even a-hare ran over them it would snap the dry sticks.

ἀσθενέστερα ὄντα κάρφωνς ,

being flimsier than straw,

καὶ τότε παρέχει μαθεῖν ὅτι εσᾱτι να γῆ οὐκ ,

and then would have found out that it was not ground

ἀλλὰ ἐμεμίμητο γῆν.

but a semblance of ground

ὀρύσσανγοσας πολλὰ τοιαῦτα ὀρύγματα κἀν ὄρεοις κἀν πεδίοις

digging many such pits both in the hills and on the plains,

μὲν να εὐτύχησαν λαβεῖν λύκαιναν :

and while they had no luck in catching and she-wolf

δὲ διέφθειραν πολλὰς αἶγας καὶ ποίμνια,

they did destroy lots of goats and sheep

καὶ παρα ὀλίγον Δάφνιν ὧδε.

and almost Daphne too, in the following way

τράγοσας παροξυνθέντες συνπιπτοντι ἐς μάχην.

2 he-goats got worked up and fell to combat

οὖν γενονγα βιαιοτέρας συμβολῆς θραύεται, ἑτέρῳ ἕτερον κέρας

becoming an especially violent clash, one of them had a horn broken

καὶ τράποται φυγὴν φριμαξάνγο ἐς ἀλγήσας :

and took to flight, bucking in pain

δὲ νικῶν ἑπόανγο κατα ίχνος ἄπαυστον ἐποίει φυγήν .

but the victor following close on the heels and kept pursuing flight

Δάφνη αλγοτι περὶ κέρατι

Daphne was-upset about the horn

καὶ ἀχθεσθεὶς τῇ θρασύτητι

and annoyed at such rashness,

λαβαται καλαύροπαν δίωκατι διώκονταν .

grabbing a stick and his staff was-pursuiting the pursuer.

δὲ οἷα τοῦ μὲν ὑπεκφεύγaνgο ,

what with one escaping

δὲ ὀργῇ διώκοντος εσοτι νατ πρόσοψις ἀκριβὴς τῶν ἐν ποσὶν ,

and the other in-anger pursuing , there was no attention to what lay underfoot

ἀλλὰ ἄμφω πίπτᾱντι κατὰ χάσματος , πρότερος τράγο ,

and both fell into a pit, first the goat

δεύτερος Δάφνις . Τοῦτο καὶ σωζᾱτι Δάφνιν,

secondly Daphne what saved Daphne

χρήσασθαι τῆς καταφορᾶς ὀχήματι τράγῳ.1111111111111111111

life was using the goat as-support on the way down

[3] Ὁ μὲν δὴ τὸν ἀνιμησόμενον, εἴ τις ἄρα γένοιτο,

he waited tearfully for anyone who might show up to pull her up,

δακρύων ἀνέμενεν:

ἡ δὲ Χλόη θεασαμένη τὸ συμβὰν δρόμῳ παραγίνεται πρὸς τὸν σιρόν,

and Chloe, who had seen the accident, came running to the pit,

καὶ μαθοῦσα ὅτι ζῇ,

and finding that she was alive

καλεῖ τινὰ βουκόλον ἐκ τῶν ἀγρῶν τῶν πλησίον πρὸς ἐπικουρίαν.

hailed a sowherd from the neighboring farm for help

[3] Ὁ μὲν δὴ τὸν ἀνιμησόμενον, εἴ τις ἄρα γένοιτο,

he came and cast about for a long rope

δακρύων ἀνέμενεν: ἡ δὲ Χλόη θεασαμένη τὸ συμβὰν δρόμῳ παραγίνεται πρὸς τὸν σιρόν,

thet Daphne could hold onto and be pulled up.. there was no rope

καὶ μαθοῦσα ὅτι ζῇ,

but Chloe undid her breast-band and gave it to the cowheard to let down

καλεῖ τινὰ βουκόλον ἐκ τῶν ἀγρῶν τῶν πλησίον πρὸς ἐπικουρίαν.

so they stood at the edge and pulled and ascended, following with both hands their pulls on the breast-band

[4] Ὁ δὲ ἐλθὼν σχοῖνον ἐζήτει μακράν,

they also pulled up the poor goat,

ἧς ἐχόμενος ἀνιμώμενος ἐκβήσεται. Καὶ σχοῖνος μὲν οὐκ ἦν,

with both its horns broken : such then was its penalty in the matter of the vanquished goat

ἡ δὲ Χλόη λυσαμένη ταινίαν δίδωσι καθεῖναι τῷ βουκόλῳ:

as a life-saver’s reward they presented it to the goatherd to sacrifice,

καὶ οὕτως οἱ μὲν ἐπὶ τοῦ χείλους ἑστῶτες εἷλκον,

and in case anyone missed it they made up a story to tell their families

ὁ δὲ ἀνέβη ταῖς τῆς ταινίας ὁλκαῖς ταῖς χερσὶν ἀκολουθῶν.

about the attack by wolves.

[5] Ἀνιμήσαντο δὲ καὶ τὸν ἄθλιον τράγον συντεθραυσμένον ἄμφω τὰ κέρατα: τοσοῦτον ἄρα ἡ δίκη μετῆλθε τοῦ νικηθέντος τράγου.

Τοῦτον μὲν δὴ τυθησόμενον χαρίζονται σῶστρα τῷ βουκόλῳ,

καὶ ἔμελλον ψεύδεσθαι πρὸς τοὺς οἴκοι λύκων ἐπιδρομήν,

εἴ τις [p. 248] αὐτὸν ἐπόθησεν:

αὐτοὶ δὲ ἐπανελθόντες ἐπεσκόπουν τὴν ποίμνην καὶ τὸ αἰπόλιον:

καὶ ἐπεὶ κατέμαθον ἐν κόσμῳ νομῆς καὶ τὰς αἶγας

καὶ τὰ πρόβατα, καθίσαντες ὑπὸ στελέχει δρυὸς ἐσκόπουν μή τι μέρος τοῦ σώματος ὁ Δάφνις ᾕμαξε καταπεσών.

6] Ἐτέτρωτο μὲν οὖν οὐδὲν οὐδὲ ᾕμακτο οὐδέν,

χώματος δὲ καὶ πηλοῦ ἐπέπαστο καὶ τὰς κόμας καὶ τὸ ἄλλο σῶμα.

Ἐδόκει δὴ λούσασθαι, πρὶν αἴσθησιν γενέσθαι τοῦ συμβάντος Λάμωνι

καὶ Μυρτάλῃ.

Καὶ ἐλθὼν ἅμα τῇ Χλόῃ πρὸς τὸ νυμφαῖον τῇ μὲν ἔδωκε

καὶ τὸν χιτωνίσκον καὶ τὴν πήραν φυλάττειν, αὐτὸς δὲ τῇ πηγῇ παραστὰς τήν τε κόμην καὶ τὸ σῶμα πᾶν ἀπελούετο.

[2] Ἦν δὲ ἡ μὲν κόμη μέλαινα καὶ πολλή, τὸ δὲ σῶμα ἐπίκαυτον ἡλίῳ:

εἴκασεν ἄν τις αὐτὸ χρώζεσθαι τῇ σκιᾷ τῆς κόμης.

Ἐδόκει δὲ τῇ Χλόῃ θεωμένῃ καλὸς ὁ Δάφνις,

καὶ ὅτι τότε πρῶτον αὐτῇ καλὸς ἐδόκει,

τὸ λουτρὸν ἐνόμιζε τοῦ κάλλους αἴτιον.

Τὰ νῶτα δὲ ἀπολουούσης ἡ σὰρξ ὑπέπιπτε μαλθακή,

ὥστε λαθοῦσα ἑαυτῆς ἥψατο πολλάκις,

εἰ τρυφερωτέρα εἴη πειρωμένη.

3] Καὶ ῾τότε γὰρ ἐπὶ δυσμαῖς ἦν ὁ ἥλιος᾿ ἀπήλασαν τὰς ἀγέλας οἴκαδε,

καὶ ἐπεπόνθει Χλόη περιττὸν οὐδέν,

ὅτι μὴ Δάφνιν ἐπεθύμει λουόμενον ἰδέσθαι πάλιν.

4] Τῆς δὲ ἐπιούσης ὡς ἧκον εἰς τὴν νομήν,

ὁ μὲν Δάφνις ὑπὸ τῇ δρυῒ τῇ συνήθει καθεζόμενος ἐσύριττε

καὶ ἅμα τὰς αἶγας ἐπεσκόπει κατακειμένας καὶ ὥσπερ τῶν μελῶν ἀκροωμένας,

ἡ δὲ Χλόη πλησίον καθημένη τὴν ἀγέλην μὲν τῶν προβάτων ἐπέβλεπε,

τὸ δὲ πλέον εἰς Δάφνιν ἑώρα: καὶ ἐδόκει καλὸς αὐτῇ συρίττων πάλιν,

καὶ αὖθις αἰτίαν ἐνόμιζε τὴν μουσικὴν τοῦ κάλλους,

ὥστε μετ̓ ἐκεῖνον καὶ αὐτὴ τὴν σύριγγα ἔλαβεν,

εἴ πως γένοιτο καὶ αὐτὴ καλή.

[5] Ἔπεισε δὲ [p. 249] αὐτὸν καὶ λούσασθαι πάλιν

καὶ λουόμενον εἶδε καὶ ἰδοῦσα ἥψατο καὶ ἀπῆλθε πάλιν ἐπαινέσασα,

καὶ ὁ ἔπαινος ἦν ἔρωτος ἀρχή.

Ὅ τι μὲν οὖν ἔπασχεν οὐκ ᾔδει νέα κόρη

καὶ ἐν ἀγροικίᾳ τεθραμμένη

καὶ οὐδὲ ἄλλου λέγοντος ἀκούσασα τὸ τοῦ ἔρωτος ὄνομα:

ἄση δὲ αὐτῆς εἶχε τὴν ψυχήν,

6] καὶ τῶν ὀφθαλμῶν οὐκ ἐκράτει καὶ πολλὰ ἐλάλει Δάφνιν:

τροφῆς ἠμέλει, νύκτωρ ἠγρύπνει, τῆς ἀγέλης κατεφρόνει:

νῦν ἐγέλα, νῦν ἔκλαεν: εἶτα ἐκάθευδεν, εἶτα ἀνεπήδα:

ὠχρία τὸ πρόσωπον, ἐρυθήματι αὖθις ἐφλέγετο.

Οὐδὲ βοὸς οἴστρῳ πληγείσης τοιαῦτα ἔργα.

Ἐπῆλθόν ποτε αὐτῇ καὶ τοιοίδε λόγοι μόνῃ γενομένῃ.

Νῦν ἐγὼ νοσῶ μέν, τί δὲ ἡ νόσος ἀγνοῶ: ἀλγῶ,

καὶ ἕλκος οὐκ ἔστι μοι: λυποῦμαι,

καὶ οὐδὲν τῶν προβάτων ἀπόλωλέ μοι:

κάομαι, καὶ ἐν σκιᾷ τοσαύτῃ κάθημαι. ’

‘ [2] Πόσοι βάτοι με ἤμυξαν, καὶ οὐκ ἔκλαυσα:

πόσαι μέλιτται κέντρον ἐνῆκαν, ἀλλὰ ἔφαγον:

τουτὶ δὲ τὸ νύττον μου τὴν καρδίαν πάντων ἐκείνων πικρότερον.

Καλὸς ὁ Δάφνις, καὶ γὰρ τὰ ἄνθη:

καλὸν ἡ σύριγξ αὐτοῦ φθέγγεται, καὶ γὰρ αἱ ἀηδόνες.

Ἀλλ̓ ἐκείνων οὐδείς μοι λόγος. Εἴθε αὐτοῦ σύριγξ ἐγενόμην, ἵν̓ ἐμπνέῃ μοι: ’

[3] εἴθε αἴξ, ἵν̓ ὑπ̓ ἐκείνου νέμωμαι.

Ὦ πονηρὸν ὕδωρ, μόνον Δάφνιν καλὸν ἐποίησας,

ἐγὼ δὲ μάτην ἀπελουσάμην.

Οἴχομαι, Νύμφαι φίλαι: οὐδὲ ὑμεῖς σώζετε τὴν παρθένον τὴν ἐν ὑμῖν τραφεῖσαν;

Τίς ὑμᾶς στεφανώσει μετ̓ ἐμέ; ’

‘ [4] τίς τοὺς ἀθλίους ἄρνας ἀναθρέψει;

τίς τὴν λάλον ἀκρίδα θεραπεύσει,

ἣν πολλὰ καμοῦσα ἐθήρασα, ἵνα με κατακοιμίζῃ φθεγγομένη πρὸ τοῦ [p. 250] ἄντρου;

νῦν δὲ ἐγὼ μὲν ἀγρυπνῶ διὰ Δάφνιν, ἡ δὲ μάτην λαλεῖ.’

Τοιαῦτα ἔπασχε, τοιαῦτα ἔλεγεν,

ἐπιζητοῦσα τὸ ἔρωτος ὄνομα. Δόρκων δὲ ὁ βουκόλος,

ὁ τὸν Δάφνιν ἐκ τοῦ σιροῦ ἀνιμησάμενος,

ἀρτιγένειος μειρακίσκος καὶ εἰδὼς ἔρωτος καὶ τὰ ἔργα

καὶ τοὔνομα, εὐθὺς μὲν ἐπ̓ ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐρωτικῶς τῆς Χλόης διετέθη,

πλειόνων δὲ διαγενομένων μᾶλλον τὴν ψυχὴν ἐξεπυρσεύθη

καὶ τοῦ Δάφνιδος ὡς παιδὸς καταφρονήσας ἔγνω κατεργάσασθαι δώροις ἢ βίᾳ.

[2] Τὰ μὲν δὴ πρῶτα δῶρα αὐτοῖς ἐκόμισε τῷ μὲν σύριγγα βουκολικὴν καλάμων ἐννέα χαλκῷ δεδεμένων ἀντὶ κηροῦ,

τῇ δὲ νεβρίδα βακχικήν:

καὶ αὐτῇ τὸ χρῶμα ἦν ὥσπερ γεγραμμένον χρώμασιν.

Ἐντεῦθεν δὲ φίλος νομιζόμενος τοῦ μὲν Δάφνιδος ἠμέλει κατ̓ ὀλίγον,

τῇ Χλόῃ δὲ ἀνὰ πᾶσαν ἡμέραν ἐπέφερεν ἢ τυρὸν ἁπαλὸν ἢ στέφανον ἀνθηρὸν ἢ μῆλον ὡραῖον:

ἐκόμισε δέ ποτε αὐτῇ καὶ μόσχον ἀρτιγέννητον

καὶ κισσύβιον διάχρυσον καὶ ὀρνίθων ὀρείων νεοττούς.

Ἡ δὲ ἄπειρος οὖσα τέχνης ἐραστοῦ,

λαμβάνουσα τὰ δῶρα ἔχαιρεν,

ὅτι Δάφνιδι εἶχεν αὐτὰ χαρίζεσθαι.

4] Καὶ ῾ἔδει γὰρ ἤδη καὶ Δάφνιν γνῶναι τὰ ἔρωτος ἔργἀ γίνεταί ποτε τῷ Δόρκωνι πρὸς αὐτὸν ὑπὲρ κάλλους ἔρις, καὶ ἐδίκαζε μὲν Χλόη,

ἔκειτο δὲ ἆθλον τῷ νικήσαντι φιλῆσαι Χλόην.

Δόρκων δὲ πρότερος ὧδε ἔλεγεν.

Ἐγώ, παρθένε, μείζων εἰμὶ Δάφνιδος, κἀγὼ μὲν βουκόλος,

ὁ δ̓ αἰπόλος: τοσοῦτον κρείττων ὅσον αἰγῶν βόες:

καὶ λευκός εἰμι ὡς γάλα, καὶ πυρρὸς ὡς θέρος μέλλον ἀμᾶσθαι,

καὶ ἔθρεψε μήτηρ, [p. 251] ’

[2] οὐ θηρίον. Οὗτος δέ ἐστι σμικρὸς

καὶ ἀγένειος ὡς γυνή, καὶ μέλας ὡς λύκος:

νέμει δὲ τράγους, ὀδωδὼς ἀπ̓ αὐτῶν δεινόν,

καὶ ἔστι πένης ὡς μηδὲ κύνα τρέφειν.

Εἰ δ̓, ὡς λέγουσι,

καὶ αἲξ αὐτῷ γάλα δέδωκεν, οὐδὲν ἐρίφου διαφέρει.’

3] Ταῦτα καὶ τοιαῦτα ὁ Δόρκων: καὶ μετὰ ταῦτα ὁ Δάφνις ‘Ἐμὲ αἲξ ἀνέθρεψεν ὥσπερ τὸν Δία:

νέμω δὲ τράγους τῶν τούτου βοῶν μείζονας: ὄζω δὲ οὐδὲν ἀπ̓ αὐτῶν,

ὅτι μηδὲ ὁ Πάν, καίτοιγε ὢν τὸ πλέον τράγος. ’

[4] Ἀρκεῖ δέ μοι τυρὸς καὶ ἄρτος ὀβελίας καὶ οἶνος λευκός,

ὅσα ἀγροίκων πλουσίων κτήματα. Ἀγένειός εἰμι, καὶ γὰρ ὁ Διόνυσος:

μέλας, καὶ γὰρ ὁ ὑάκινθος: ἀλλὰ κρείττων καὶ ὁ Διόνυσος Σατύρων

καὶ ὁ ὑάκινθος κρίνων. ’

[5] Οὗτος δὲ καὶ πυρρὸς ὡς ἀλώπηξ καὶ προγένειος ὡς τράγος

καὶ λευκὸς ὡς ἐξ ἄστεος γυνή: κἂν δέῃ σε φιλεῖν,

ἐμοῦ μὲν φιλήσεις τὸ στόμα, τούτου δὲ τὰς ἐπὶ τοῦ γενείου τρίχας.

Μέμνησο δέ, ὦ παρθένε, ὅτι καὶ σὲ ποίμνιον ἔθρεψεν,

ἀλλὰ καὶ ὣς εἶ καλή.’

17.1

Οὐκέθ̓ ἡ Χλόη περιέμεινεν, ἀλλὰ τὰ μὲν ἡσθεῖσα τῷ ἐγκωμίῳ,

τὰ δὲ πάλαι ποθοῦσα φιλῆσαι Δάφνιν,

ἀναπηδήσασα αὐτὸν ἐφίλησεν, ἀδίδακτον μὲν καὶ ἄτεχνον,

πάνυ δὲ ψυχὴν θερμᾶναι δυνάμενον.

[2] Δόρκων μὲν οὖν ἀλγήσας ἀπέδραμε ζητῶν ἄλλην ὁδὸν ἔρωτος:

Δάφνις δέ, ὥσπερ οὐ φιληθείς, ἀλλὰ δηχθείς,

σκυθρωπός τις εὐθὺς ἦν καὶ πολλάκις ἐψύχετο

καὶ τὴν καρδίαν παλλομένην εἶχε,

καὶ βλέπειν μὲν ἤθελε τὴν Χλόην,

βλέπων δ̓ ἐρυθήματος ἐνεπίμπλατο.

] Τότε πρῶτον καὶ τὴν κόμην αὐτῆς ἐθαύμασεν ὅτι ξανθή,

καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ὅτι μεγάλοι καθάπερ βοός,

καὶ τὸ πρόσωπον ὅτι λευκότερον [p. 252] ἀληθῶς

καὶ τοῦ τῶν αἰγῶν γάλακτος,

ὥσπερ τότε πρῶτον ὀφθαλμοὺς κτησάμενος,

τὸν δὲ πρότερον χρόνον πεπηρωμένος.

4] Οὔτε οὖν τροφὴν προσεφέρετο πλὴν ὅσον ἀπογεύσασθαι:

καὶ πότον, εἴ ποτε ἐβιάσθη,

μέχρι τοῦ διαβρέξαι τὸ στόμα προσεφέρετο.

Σιωπηλὸς ἦν ὁ πρότερον τῶν ἀκρίδων λαλίστερος,

ἀργὸς ὁ περιττότερα τῶν αἰγῶν κινούμενος.

Ἠμέλητο ἡ ἀγέλη: ἔρριπτο ἡ σύριγξ:

χλωρότερον τὸ πρόσωπον ἦν πόας θερινῆς.

Πρὸς μόνην Χλόην ἐγίνετο λάλος:

καὶ εἴ ποτε ἀπ̓ αὐτῆς ἐγένετο, τοιαῦτα πρὸς αὑτὸν ἀπελήρει

Τί ποτέ με Χλόης ἐργάζεται φίλημα;

Χείλη μὲν ῥόδων ἁπαλώτερα καὶ στόμα κηρίων γλυκύτερον:

τὸ δὲ φίλημα κέντρου μελίττης πικρότερον.

Πολλάκις ἐφίλησα ἐρίφους,

πολλάκις ἐφίλησα σκύλακας ἀρτιγεννήτους καὶ τὸν μόσχον,

ὃν ὁ Δόρκων ἐδωρήσατο: ἀλλὰ τοῦτο φίλημα καινόν:

ἐκπηδᾷ μου τὸ πνεῦμα, ἐξάλλεται ἡ καρδία, τήκεται ἡ ψυχή,

καὶ ὅμως πάλιν φιλῆσαι θέλω. ’

[2] Ὢ νίκης κακῆς: ὢ νόσου καινῆς, ἧς οὐδὲ εἰπεῖν οἶδα τοὔνομα.

Ἆρα φαρμάκων ἐγεύσατο ἡ Χλόη μέλλουσά με φιλεῖν;

Πῶς οὖν οὐκ ἀπέθανεν;

Οἷον ᾄδουσιν αἱ ἀηδόνες, ἡ δὲ ἐμὴ σύριγξ σιωπᾷ:

οἷον σκιρτῶσιν οἱ ἔριφοι, κἀγὼ κάθημαι: οἷον ἀκμάζει τὰ ἄνθη,

κἀγὼ στεφάνους οὐ πλέκω, ἀλλὰ τὰ μὲν ἴα καὶ ὁ ὑάκινθος ἀνθεῖ,

Δάφνις δὲ μαραίνεται. ’

[3] Ἆρά μου καὶ Δόρκων εὐμορφότερος ὀφθήσεται;’

Τοιαῦτα ὁ βέλτιστος Δάφνις ἔπασχε καὶ ἔλεγεν,

οἷα πρῶτον γευόμενος τῶν ἔρωτος ἔργων καὶ λόγων.

19

Ὁ δὲ Δόρκων ὁ βουκόλος ὁ τῆς Χλόης ἐραστὴς φυλάξας τὸν Δρύαντα φυτὸν κατορύττοντα κλήματος [p. 253] πρόσεισιν αὐτῷ μετὰ τυρίσκων τινῶν γεννικῶν,

καὶ τοὺς μὲν δῶρον εἶναι δίδωσι, πάλαι φίλος ὤν, ἡνίκα αὐτὸς ἔνεμεν:

ἐντεῦθεν δὲ ἀρξάμενος ἐνέβαλε λόγον περὶ τοῦ τῆς Χλόης γάμου:

[2] καὶ εἰ λαμβάνοι γυναῖκα, δῶρα πολλὰ καὶ μεγάλα, ὡς βουκόλος,

ἐπηγγέλλετο: ζεῦγος βοῶν ἀροτήρων, σμήνη τέτταρα μελιττῶν,

φυτὰ μηλεῶν πεντήκοντα, δέρμα ταύρου τεμεῖν ὑποδήματα,

μόσχον ἀνὰ πᾶν ἔτος, μηκέτι γάλακτος δεόμενον:

3] ὥστε σμικροῦ δεῖν ὁ Δρύας θελχθεὶς τοῖς δώροις ἐπένευσε τὸν γάμον.

Ἐννοήσας δὲ ὡς κρείττονος ἡ παρθένος ἀξία νυμφίου,

καὶ δείσας μήποτε κακοῖς ἀνηκέστοις περιπέσῃ,

τόν τε γάμον ἀνένευσε καὶ συγγνώμην ἔχειν ᾐτήσατο

καὶ τὰ ὀνομασθέντα δῶρα παρῃτήσατο.

Δευτέρας δὴ διαμαρτὼν ὁ Δόρκων ἐλπίδος

καὶ μάτην τυροὺς ἀγαθοὺς ἀπολέσας ἔγνω διὰ χειρῶν ἐπιθέσθαι τῇ Χλόῃ μόνῃ γενομένῃ:

καὶ παραφυλάξας ὅτι παῤ ἡμέραν ἐπὶ πότον ἄγουσι τὰς ἀγέλας ποτὲ μὲν ὁ Δάφνις ποτὲ δὲ ἡ παῖς,

ἐπιτεχνᾶται τέχνην ποιμένι πρέπουσαν.

[2] Λύκου μεγάλου δέρμα λαβών,

ὅν ταῦρός ποτε πρὸ τῶν βοῶν μαχόμενος τοῖς κέρασι διέφθειρε,

περιέτεινε τῷ σώματι,

ποδῆρες κατανωτισάμενος,

ὡς τούς τ̓ ἐμπροσθίους πόδας ἐφηπλῶσθαι ταῖς χερσὶ

καὶ τοὺς κατόπιν τοῖς σκέλεσιν ἄχρι πτέρνης

καὶ τοῦ στόματος τὸ χάσμα σκέπειν τὴν κεφαλήν,

ὥσπερ ἀνδρὸς ὁπλίτου κράνος:

3] ἐκθηριώσας δὲ αὑτὸν ὡς ἔνι μάλιστα, παραγίνεται πρὸς τὴν πηγήν,

ἧς ἔπινον αἱ αἶγες καὶ τὰ πρόβατα μετὰ τὴν νομήν.

Ἐν κοίλῃ δὲ πάνυ γῇ ἦν ἡ πηγή,

καὶ περὶ αὐτὴν πᾶς ὁ τόπος ἀκάνθαις [p. 254] καὶ βάτοις

καὶ ἀρκεύθῳ ταπεινῇ καὶ σκολύμοις ἠγρίωτο:

4] ῥᾳδίως ἂν ἐκεῖ καὶ λύκος ἀληθινὸς ἔλαθε λοχῶν.

Ἐνταῦθα κρύψας ἑαυτὸν ἐπετήρει τοῦ πότου τὴν ὥραν ὁ Δόρκων,

καὶ πολλὴν εἶχεν ἐλπίδα τῷ σχήματι φοβήσας λαβεῖν ταῖς χερσὶ τὴν χλόην.

Χρόνος ὀλίγος διαγίνεται

καὶ Χλόη κατήλαυνε τὰς ἀγέλας εἰς τὴν πηγήν,

καταλιποῦσα τὸν Δάφνιν φυλλάδα χλωρὰν κόπτοντα τοῖς ἐρίφοις τροφὴν μετὰ τὴν νομήν.

2] Καὶ οἱ κύνες οἱ τῶν προβάτων ἐπὶ φυλακῇ καὶ τῶν αἰγῶν ἑπόμενοι,

οἵα δὴ κυνῶν ἐν ῥινηλασίαις περιεργία,

κινούμενον τὸν Δόρκωνα πρὸς τὴν ἐπίθεσιν τῆς κόρης φωράσαντες,

πικρὸν μάλα ὑλακτήσαντες ὥρμησαν ὡς ἐπὶ λύκον καὶ περισχόντες,

πρὶν ὅλως ἀναστῆναι δἰ ἔκπληξιν, ἔδακνον κατὰ τοῦ δέρματος.

3] Τέως μὲν οὖν τὸν ἔλεγχον αἰδούμενος

καὶ ὑπὸ τοῦ δέρματος τοῦ ἐπισκέποντος φρουρούμενος ἔκειτο σιωπῶν ἐν τῇ λόχμῃ:

ἐπεὶ δὲ ἥ τε Χλόη πρὸς τὴν πρώτην θέαν διαταραχθεῖσα τὸν Δάφνιν ἐκάλει βοηθόν,

οἵ τε κύνες περισπῶντες τὸ δέρμα τοῦ σώματος ἥπτοντο αὐτοῦ, μέγα οἰμώξας ἱκέτευε βοηθεῖν τὴν κόρην

καὶ τὸν Δάφνιν ἤδη παρόντα.

4] Τοὺς μὲν δὴ κύνας ἀνακλήσει συνήθει ταχέως ἡμέρωσαν,

τὸν δὲ Δόρκωνα κατά τε μηρῶν

καὶ ὤμων δεδηγμένον ἀγαγόντες ἐπὶ τὴν πηγὴν ἀπένιψαν τὰ δήγματα

καὶ διαμασησάμενοι φλοιὸν χλωρὸν πτελέας ἐπέπασαν:

5] ὑπό τε ἀπειρίας ἐρωτικῶν τολμημάτων ποιμενικὴν παιδιὰν νομίζοντες τὴν ἐπιβολὴν τοῦ δέρματος,

οὐδὲν ὀργισθέντες, ἀλλὰ καὶ παραμυθησάμενοι

καὶ μέχρι τινὸς χειραγωγήσαντες ἀπέπεμψαν.

Καὶ ὁ μὲν κινδύνου παρὰ τοσοῦτον ἐλθὼν καὶ σωθεὶς [p. 255] ἐκ κυνός,

οὐ λύκου στόματος, ἐθεράπευε τὸ σῶμα:

ὁ δὲ Δάφνις καὶ ἡ Χλόη κάματον πολὺν ἔσχον μέχρι νυκτὸς τὰς αἶγας

καὶ τὰς οἶς συλλέγοντες:

2] ὑπὸ γὰρ τοῦ δέρματος πτοηθεῖσαι

καὶ ὑπὸ τῶν κυνῶν ὑλακτησάντων ταραχθεῖσαι αἱ μὲν εἰς πέτρας ἀνέδραμον,

αἱ δὲ μέχρι τῆς θαλάττης αὐτῆς κατέδραμον.

Καίτοιγε ἐπεπαίδευντο καὶ φωνῇ πείθεσθαι

καὶ σύριγγι θέλγεσθαι καὶ χειρὸς πλαταγῇ συλλέγεσθαι:

3] ἀλλὰ τότε πάντων αὐταῖς ὁ φόβος λήθην ἐνέβαλε.

Καὶ μόλις ὥσπερ λαγὼς ἐκ τῶν ἰχνῶν εὑρίσκοντες εἰς τὰς ἐπαύλεις ἤγαγον.

Ἐκείνης μόνης τῆς νυκτὸς ἐκοιμήθησαν βαθὺν ὕπνον

καὶ τῆς ἐρωτικῆς λύπης φάρμακον τὸν κάματον ἔσχον.

4] Αὖθις δὲ ἡμέρας ἐπελθούσης, πάλιν ἔπασχον παραπλήσια.

Ἔχαιρον ἰδόντες, ἀπαλλαγέντες ἤλγουν:

ἤθελόν τι, ἠγνόουν ὅ τι θέλουσι.

Τοῦτο μόνον ᾔδεσαν ὅτι τὸν μὲν φίλημα, τὴν δὲ λουτρὸν ἀπώλεσεν.

Ἐξέκαε δ̓ αὐτοὺς καὶ ἡ ὥρα τοῦ ἔτους.

Ἦρος ἦν ἤδη τέλος καὶ θέρους ἀρχή,

καὶ πάντα ἐν ἀκμῇ: δένδρα ἐν καρποῖς, πεδία ἐν ληίοις.

Ἡδεῖα μὲν τεττίγων ἠχή,

γλυκεῖα δὲ ὀπώρας ὀδμή, τερπνὴ δὲ ποιμνίων βληχή.

2] Εἴκασεν ἄν τις καὶ τοὺς ποταμοὺς ᾄδειν ἠρέμα ῥέοντας

καὶ τοὺς ἀνέμους συρίττειν ταῖς πίτυσιν ἐμπνέοντας

καὶ τὰ μῆλα ἐρῶντα πίπτειν χαμαὶ

καὶ τὸν ἥλιον φιλόκαλον ὄντα πάντας ἀποδύειν.

Ὁ μὲν οὖν Δάφνις θαλπόμενος τούτοις ἅπασιν εἰς τοὺς ποταμοὺς ἐνέβαινε,

καὶ ποτὲ μὲν ἐλούετο, ποτὲ δὲ τῶν ἰχθύων τοὺς ἐνδινεύοντας ἐθήρα:

πολλάκις δὲ καὶ ἔπινεν, ὡς τὸ ἔνδοθεν καῦμα σβέσων.

3] Ἡ δὲ Χλόη μετὰ τὸ ἀμέλξαι τὰς οἶς

καὶ τῶν αἰγῶν τὰς πολλὰς ἐπὶ πολὺν μὲν χρόνον πράγματα εἶχε πηγνῦσα τὸ γάλα:

δειναὶ γὰρ αἱ μυῖαι λυπῆσαι καὶ δακεῖν, εἰ διώκοιντο:

τὸ δὲ ἐντεῦθεν ἀπολουσαμένη τὸ πρόσωπον πίτυος ἐστεφανοῦτο κλάδοις

καὶ τῇ νεβρίδι ἐζώννυτο καὶ τὸν γαυλὸν ἀναπλήσασα οἴνου

καὶ γάλακτος κοινὸν μετὰ τοῦ Δάφνιδος πότον εἶχε.

Τῆς δὲ μεσημβρίας ἐπελθούσης ἐγίνετο ἤδη τῶν ὀφθαλμῶν ἅλωσις αὐτοῖς:

ἡ μὲν γὰρ γυμνὸν ὁρῶσα τὸν Δάφνιν ἐς ἄθρουν ἐνέπιπτε τὸ κάλλος,

καὶ ἐτήκετο μηδὲν αὐτοῦ μέρος μέμψασθαι δυναμένη:

ὁ δὲ ἰδὼν ἐν νεβρίδι καὶ στεφάνῳ πίτυος ὀρέγουσαν τὸν γαυλὸν μίαν ᾤετο τῶν ἐκ τοῦ ἄντρου Νυμφῶν ὁρᾶν.

2] Ὁ μὲν οὖν τὴν πίτυν ἀπὸ τῆς κεφαλῆς ἁρπάζων αὐτὸς ἐστεφανοῦτο,

πρότερον φιλήσας τὸν στέφανον:

ἡ δὲ τὴν ἐσθῆτα αὐτοῦ λουομένου καὶ γυμνωθέντος ἐνεδύετο,

πρότερον καὶ αὐτὴ φιλήσασα.

3] Ἤδη ποτὲ καὶ μήλοις ἀλλήλους ἔβαλον

καὶ τὰς κεφαλὰς ἀλλήλων ἐκόσμησαν διακρίνοντες τὰς κόμας:

καὶ ἡ μὲν εἴκασεν αὐτοῦ τὴν κόμην,

ὅτι μέλαινα, μύρτοις, ὁ δὲ μήλῳ τὸ πρόσωπον αὐτῆς,

ὅτι λευκὸν καὶ ἐνερευθὲς ἦν.

4] Ἐδίδασκεν αὐτὴν καὶ συρίττειν:

καὶ ἀρξαμένης ἐμπνεῖν ἁρπάζων τὴν σύριγγα τοῖς χείλεσιν αὐτὸς τοὺς καλάμους ἐπέτρεχε:

καὶ ἐδόκει μὲν διδάσκειν ἁμαρτάνουσαν,

εὐπρεπῶς δὲ διὰ τῆς σύριγγος Χλόην κατεφίλει.

Συρίττοντος δὲ αὐτοῦ τὸ μεσημβρινὸν

καὶ τῶν ποιμνίων σκιαζομένων ἔλαθεν ἡ Χλόη κατανυστάξασα.

Φωράσας τοῦτο ὁ Δάφνις

καὶ καταθέμενος τὴν σύριγγα πᾶσαν αὐτὴν ἔβλεπεν ἀπλήστως,

οἷα μηδὲν αἰδούμενος,

καὶ ἅμα ἠρέμα ὑπεφθέγγετο ‘οἷον καθεύδουσιν [p. 257] ὀφθαλμοί,

οἷον δὲ ἀποπνεῖ τὸ στόμα. ’

[2] Οὐδὲ τὰ μῆλα τοιοῦτον, οὐδὲ αἱ ὄχναι.

Ἀλλὰ φιλῆσαι μὲν δέδοικα: δάκνει τὸ φίλημα τὴν καρδίαν,

καὶ ὥσπερ τὸ νέον μέλι μαίνεσθαι ποιεῖ:

ὀκνῶ δὲ καὶ μὴ φιλήσας αὐτὴν ἀφυπνίσω. ’

3] Ὤ λάλων τεττίγων, οὐκ ἐάσουσιν αὐτὴν καθεύδειν μέγα ἠχοῦντες.

Ἀλλὰ καὶ οἱ τράγοι τοῖς κέρασι παταγοῦσι μαχόμενοι.

Ὤ λύκων ἀλωπέκων δειλοτέρων, οἳ τούτους οὐχ ἥρπασαν.’

Ἐν τοιούτοις ὄντος αὐτοῦ λόγοις τέττιξ φεύγων χελιδόνα θηρᾶσαι θέλουσαν κατέπεσεν εἰς τὸν κόλπον τῆς Χλόης:

καὶ ἡ χελιδὼν ἑπομένη τὸν μὲν οὐκ ἠδυνήθη λαβεῖν,

ταῖς δὲ πτέρυξιν ἐγγὺς διὰ τὴν δίωξιν γενομένη τῶν παρειῶν αὐτῆς ἥψατο.

] Ἡ δὲ οὐκ εἰδυῖα τὸ πραχθὲν μέγα βοήσασα τῶν ὕπνων ἐξέθορεν.

Ἰδοῦσα δὲ καὶ τὴν χελιδόνα ἔτι πλησίον πετομένην

καὶ τὸν Δάφνιν ἐπὶ τῷ δέει γελῶντα τοῦ φόβου μὲν ἐπαύσατο,

τοὺς δὲ ὀφθαλμοὺς ἀπέματτεν ἔτι καθεύδειν θέλοντας.

[3] Καὶ ὁ τέττιξ ἐκ τῶν κόλπων ἐπήχησεν ὅμοιον ἱκέτῃ χάριν ὁμολογοῦντι τῆς σωτηρίας.

Πάλιν οὖν ἡ Χλόη μέγα ἐβόησεν, ὁ δὲ Δάφνις ἐγέλασε:

καὶ προφάσεως λαβόμενος καθῆκεν αὐτῆς εἰς τὰ στέρνα τὰς χεῖρας

καὶ ἐξάγει τὸν βέλτιστον τέττιγα, μηδὲ ἐν τῇ δεξιᾷ σιωπῶντα.

Ἡ δὲ ἥδετο ἰδοῦσα καὶ ἐφίλησε λαβοῦσα καὶ αὖθις ἐνέβαλε τῷ κόλπῳ λαλοῦντα.

Ἔτερψεν αὐτοὺς τότε φάττα βουκολικὸν ἐκ τῆς ὕλης φθεγξαμένη.

Καὶ τῆς Χλόης ζητούσης μαθεῖν ὅ τι λέγει,

διδάσκει αὐτὴν ὁ Δάφνις μυθολογῶν τὰ θρυλούμενα.

[2] ‘Ἦν οὕτω, παρθένε, παρθένος καλὴ καὶ ἔνεμε βοῦς πολλὰς ἐν ὕλῃ:

ἦν δὲ ἄρα καὶ ᾠδικὴ καὶ ἐτέρποντο [p. 258] αἱ βόες αὐτῆς τῇ μουσικῇ,

καὶ ἔνεμεν οὔτε καλαύροπος πληγῇ οὔτε κέντρου προσβολῇ,

ἀλλὰ καθίσασα ὑπὸ πίτυν

καὶ στεφανωσαμένη πίτυϊ ᾖδε Πᾶνα καὶ τὴν Πίτυν,

καὶ αἱ βόες τῇ φωνῇ παρέμενον. ’

[3] Παῖς οὐ μακρὰν νέμων βοῦς, καὶ αὐτὸς καλὸς

καὶ ᾠδικὸς ὡς ἡ παρθένος,

φιλονεικήσας πρὸς τὴν μελῳδίαν, μείζονα ὡς ἀνήρ,

ἡδίονα ὡς παῖς φωνὴν ἀντεπεδείξατο,

καὶ τῶν βοῶν ὀκτὼ τὰς ἀρίστας ἐς τὴν ἰδίαν ἀγέλην θέλξας ἀπεβουκόλησεν. ’

[4] Ἄχθεται ἡ παρθένος τῇ βλάβῃ τῆς ἀγέλης,

τῇ ἥττῃ τῆς ᾠδῆς, καὶ εὔχεται τοῖς θεοῖς ὄρνις γενέσθαι πρὶν οἴκαδε ἀφικέσθαι.

Πείθονται οἱ θεοὶ καὶ ποιοῦσι τήνδε τὴν ὄρνιν, ὄρειον ὡς παρθένον,

μουσικὴν ὡς ἐκείνην.

Καὶ ἔτι νῦν ᾄδουσα μηνύει τὴν συμφοράν,

ὅτι βοῦς ζητεῖ πεπλανημένας.’

Τοιάσδε τέρψεις αὐτοῖς τὸ θέρος παρεῖχε.

Μετοπώρου δὲ ἀκμάζοντος

καὶ τοῦ βότρυος Τύριοι λῃσταὶ Καρικὴν ἔχοντες ἡμιολίαν,

ὡς ἂν μὴ δοκοῖεν βάρβαροι, προσέσχον τοῖς ἀγροῖς,

καὶ ἐκβάντες σὺν μαχαίραις

καὶ ἡμιθωρακίοις κατέσυρον πάντα τὰ εἰς χεῖρας ἐλθόντα, οἶνον ἀνθοσμίαν,

πυρὸν ἄφθονον, μέλι ἐν κηρίοις:

ἤλασάν τινας καὶ βοῦς ἐκ τῆς Δόρκωνος ἀγέλης.

2] Λαμβάνουσι καὶ τὸν Δάφνιν ἀλύοντα παρὰ τὴν θάλατταν:

ἡ γὰρ Χλόη βραδύτερον ὡς κόρη τὰ πρόβατα ἐξῆγε τοῦ Δρύαντος,

φόβῳ τῶν ἀγερώχων ποιμένων.

Ἰδόντες δὲ μειράκιον μέγα καὶ καλὸν καὶ κρεῖττον τῆς ἐξ ἀγρῶν ἁρπαγῆς,

μηκέτι μηδὲν μήτε ἐς τὰς αἶγας μήτε ἐς τοὺς ἄλλους ἀγροὺς περιεργασάμενοι κατῆγον αὐτὸν ἐπὶ τὴν ναῦν κλάοντα

καὶ ἠπορημένον καὶ μέγα Χλόην καλοῦντα.

3] Καὶ οἱ μὲν τὸ πεῖσμα ἄρτι ἀπολύσαντες

καὶ τὰς κώπας ταῖς χερσὶν ἐμβαλόντες ἀνέπλεον εἰς τὸ πέλαγος:

Χλόη δὲ [p. 259] κατήλαυνε τὸ ποίμνιον,

σύριγγα καινὴν τῷ Δάφνιδι δῶρον κομίζουσα.

Ἰδοῦσα δὲ τὰς αἶγας τεταραγμένας

καὶ ἀκούσασα τοῦ Δάφνιδος ἀεὶ μεῖζον αὐτὴν βοῶντος,

προβάτων μὲν ἀμελεῖ καὶ τὴν σύριγγα ῥίπτει,

δρόμῳ δὲ πρὸς τὸν Δόρκωνα παραγίνεται δεησομένη βοηθεῖν

Ὁ δὲ ἔκειτο πληγαῖς νεανικαῖς συγκεκομμένος ὑπὸ τῶν λῃστῶν

καὶ ὀλίγον ἐμπνέων, αἵματος πολλοῦ χεομένου.

Ἰδὼν δὲ τὴν Χλόην καὶ ὀλίγον ἐκ τοῦ πρότερον ἔρωτος ἐμπύρευμα λαβὼν ‘ἐγὼ μὲν’ εἶπε,

‘Χλόη, τεθνήξομαι μετ̓ ὀλίγον:

οἱ γάρ με ἀσεβεῖς λῃσταὶ πρὸ τῶν βοῶν μαχόμενον κατέκοψαν ὡς βοῦν. ’

[2] Σὺ δὲ καὶ Δάφνιν σῶσον κἀμοὶ τιμώρησον κἀκείνους ἀπόλεσον.

Ἐπαίδευσα τὰς βοῦς ἤχῳ σύριγγος ἀκολουθεῖν

καὶ διώκειν τὸ μέλος αὐτῆς, κἂν νέμωνταί που μακράν.

Ἴθι δή, λαβοῦσα τὴν σύριγγα ταύτην ἔμπνευσον αὐτῇ μέλος ἐκεῖνο,

ὃ Δάφνιν μὲν ἐγώ ποτε ἐδιδαξάμην,

Δάφνις δὲ σέ: τὸ δὲ ἐντεῦθεν τῇ σύριγγι μελήσει

καὶ τῶν βοῶν ταῖς ἐκεῖ. ’

[3] Χαρίζομαι δέ σοι καὶ τὴν σύριγγα αὐτήν,

ᾗ πολλοὺς ἐρίζων καὶ βουκόλους ἐνίκησα καὶ αἰπόλους.

Σὺ δὲ ἀντὶ τῶνδε καὶ ζῶντα ἔτι φίλησον καὶ ἀποθανόντα κλαῦσον:

κἂν ἴδῃς ἄλλον νέμοντα τὰς βοῦς, ἐμοῦ μνημόνευσον.’

Δόρκων μὲν δὴ τοσαῦτα εἰπὼν

καὶ φίλημα φιλήσας ὕστατον ἀφῆκεν ἅμα τῷ φιλήματι τὴν ψυχήν:

ἡ δὲ Χλόη λαβοῦσα τὴν σύριγγα

καὶ ἐνθεῖσα τοῖς χείλεσιν ἐσύριττεν ὡς ἐδύνατο μέγιστον:

καὶ αἱ βόες ἀκούουσι καὶ τὸ μέλος γνωρίζουσι

καὶ ὁρμῇ μιᾷ μυκησάμεναι πηδῶσιν εἰς τὴν θάλατταν.

[2] Βιαίου δὲ πηδήματος εἰς ἕνα τοῖχον τῆς νεὼς γενομένου

κἀκ της [p. 260] ἐμπτώσεως τῶν βοῶν κοίλης τῆς θαλάττης διαστάσης στρέφεται μὲν ἡ ναῦς

καὶ τοῦ κλύδωνος συνιόντος ἀπόλλυται,

οἱ δὲ ἐκπίπτουσιν οὐχ ὁμοίαν ἔχοντες ἐλπίδα σωτηρίας.

3] Οἱ μὲν γὰρ λῃσταὶ τὰς μαχαίρας παρήρτηντο

καὶ τὰ ἡμιθωράκια τὰ λεπιδωτὰ ἐνεδέδυντο

καὶ κνημῖδας εἰς μέσην κνήμην ὑπεδέδεντο:

ὁ δὲ Δάφνις ἀνυπόδητος, ὡς ἐν πεδίῳ νέμων, καὶ ἡμίγυμνος,

4] ὡς ἔτι τῆς ὥρας οὔσης καυματώδους.

Ἐκείνους μὲν οὖν ἐπ̓ ὀλίγον νηξαμένους τὰ ὅπλα κατήνεγκεν εἰς βυθόν:

ὁ δὲ Δάφνις τὴν μὲν ἐσθῆτα ῥᾳδίως ἀπεδύσατο,

περὶ δὲ τὴν νῆξιν ἔκαμνεν,

οἷα πρότερον νηχόμενος ἐν ποταμοῖς μόνοις:

5] ὕστερον δὲ παρὰ τῆς ἀνάγκης τὸ πρακτέον διδαχθεὶς εἰς μέσας ὥρμησε τὰς βοῦς,

καὶ βοῶν δύο κεράτων ταῖς δύο χερσὶ λαβόμενος ἐκομίζετο μέσος ἀλύπως

καὶ ἀπόνως, ὥσπερ ἐλαύνων ἅμαξαν.

6] Νήχεται δὲ ἄρα βοῦς ὅσον οὐδὲ ἄνθρωπος: μόνων λείπεται τῶν ἐνύδρων ὀρνίθων

καὶ αὐτῶν ἰχθύων: οὐδ̓ ἂν ἀπόλοιτο βοῦς νηχόμενος,

εἰ μὴ τῶν χηλῶν οἱ ὄνυχες περιπέσοιεν διάβροχοι γενόμενοι.

Μαρτυροῦσι τῷ λόγῳ μέχρι νῦν πολλοὶ τόποι τῆς θαλάττης,

βοὸς πόροι λεγόμενοι.

Σώζεται μὲν δὴ τοῦτον τὸν τρόπον ὁ Δάφνις,

δύο κινδύνους παῤ ἐλπίδα πᾶσαν διαφυγών, λῃστηρίου καὶ ναυαγίας:

ἐξελθὼν δὲ καὶ τὴν Χλόην ἐπὶ τῆς γῆς γελῶσαν ἅμα

καὶ δακρύουσαν εὑρὼν ἐμπίπτει τε αὐτῆς τοῖς κόλποις

καὶ ἐπυνθάνετο τί βουλομένη συρίσειεν:

2] ἡ δὲ αὐτῷ διηγεῖται πάντα:

τὸν δρόμον τὸν ἐπὶ τὸν Δόρκωνα,

τὸ παίδευμα τῶν βοῶν, πῶς κελευσθείη συρίσαι,

καὶ ὅτι τέθνηκε Δόρκων:

μόνον αἰδεσθεῖσα τὸ φίλημα οὐκ εἶπεν.

Ἔδοξε δὴ τιμῆσαι τὸν εὐεργέτην,

καὶ ἐλθόντες μετὰ τῶν προσηκόντων Δόρκωνα θάπτουσι τὸν ἄθλιον.

3] Γῆν μὲν οὖν πολλὴν [p. 261] ἐπένησαν,

φυτὰ δὲ ἥμερα πολλὰ ἐφύτευσαν καὶ ἐξήρτησαν αὐτῶν τῶν ἔργων ἀπαρχάς:

ἀλλὰ καὶ γάλα κατέσπεισαν καὶ βότρυς

κατέθλιψαν καὶ σύριγγας πολλὰς κατέκλασαν.

4] Ἠκούσθη καὶ τῶν βοῶν ἐλεεινὰ μυκήματα

καὶ δρόμοι τινὲς ὤφθησαν ἅμα τοῖς μυκήμασιν ἄτακτοι:

καὶ ὡς ἐν ποιμέσιν εἰκάζετο

καὶ αἰπόλοις, ταῦτα θρῆνος ἦν τῶν βοῶν ἐπὶ βουκόλῳ τετελευτηκότι.

Μετὰ δὲ τὸν τοῦ Δόρκωνος τάφον λούει τὸν Δάφνιν ἡ Χλόη πρὸς τὰς Νύμφας ἀγαγοῦσα.

Καὶ αὐτὴ τότε πρῶτον Δάφνιδος ὁρῶντος ἐλούσατο τὸ σῶμα λευκὸν

καὶ καθαρὸν ὑπὸ κάλλους

καὶ οὐδὲν λουτρῶν ἐς κάλλος δεόμενον:

2] καὶ ἄνθη συλλέξαντες, ὅσα τῆς ὥρας ἐκείνης,

ἐστεφάνωσαν τὰ ἀγάλματα καὶ τὴν τοῦ Δόρκωνος σύριγγα τῆς πέτρας ἐξήρτησαν ἀνάθημα.

Καὶ μετὰ τοῦτο ἐλθόντες ἐπεσκόπουν τὰς αἶγας καὶ τὰ πρόβατα.

3] Τὰ δὲ πάντα κατέκειτο μήτε νεμόμενα μήτε βληχώμενα, ἀλλ̓,

οἶμαι, τὸν Δάφνιν καὶ τὴν Χλόην ἀφανεῖς ὄντας ποθοῦντα.

Ἐπειδὴ οὖν ὀφθέντες καὶ ἐβόησαν τὸ σύνηθες καὶ ἐσύρισαν,

τὰ μὲν ποίμνια ἀναστάντα ἐνέμετο, αἱ δὲ αἶγες ἐσκίρτων φριματτόμεναι,

καθάπερ ἡδόμεναι σωτηρίᾳ συνήθους αἰπόλου.

[4] Οὐ μὴν ὁ Δάφνις χαίρειν ἔπειθε τὴν ψυχήν,

ἰδὼν τὴν Χλόην γυμνὴν καὶ τὸ πρότερον λανθάνον κάλλος ἐκκεκαλυμμένον.

Ἤλγει τὴν καρδίαν ὡς ἐσθιομένην ὑπὸ φαρμάκων,

καὶ αὐτῷ τὸ πνεῦμα ποτὲ μὲν λάβρον ἐξέπνει, καθάπερ τινὸς διώκοντος αὐτόν,

ποτὲ δὲ ἐξέλειπε, καθάπερ ἐκδαπανηθὲν ἐν ταῖς πρότερον ἐπιδρομαῖς.

5] Ἐδόκει τὸ λουτρὸν [p. 262] εἶναι τῆς θαλάττης φοβερώτερον:

ἐνόμιζε τὴν ψυχὴν ἔτι παρὰ τοῖς λῃσταῖς μένειν, οἷα νέος

καὶ ἄγροικος καὶ ἔτι ἀγνοῶν τὸ ἔρωτος λῃστήριον.

Book 2 chap. 2

this was much better than being fucked to death by smelly pirates

καὶ τῶν ποδῶν προυκυλίετο.

Τέλος δὲ ἡ μὲν ἐξῄει τοῦ δεσμωτηρίου,

ὁ δὲ ὡς εἶχεν ἑαυτὸν ἐπὶ γῆς ῥίψας ἔστενεν,

ἔκλαεν ‘ὦ πάτερ’ λέγων ‘φίλτατε, ὦ μῆτερ Θεμιστώ:

ποῦ μὲν ἡ ἐν Ἐφέσῳ δοκοῦσά ποτ̓ εὐδαιμονία;

ποῦ δ̓ οἱ λαμπροὶ καὶ οἱ περίβλεπτοι Ἄνθεια καὶ Ἁβροκόμης,

οἱ καλοί; ἡ μὲν οἴχεται πόρρω ποι τῆς γῆς αἰχμάλωτος,

ἐγὼ δὲ καὶ τὸ μόνον ἀφῄρημαι παραμύθιον,

καὶ τεθνήξομαι ὁ δυστυχὴς ἐν δεσμωτηρίῳ μόνος.’

Ταῦτα λέγοντα αὐτὸν ὕπνος καταλαμβάνει,

καὶ αὐτῷ ὄναρ ἐφίσταται.

Ἔδοξεν ἰδεῖν αὐτοῦ τὸν πατέρα Λυκομήδην ἐν ἐσθῆτι μελαίνῃ πλανώμενον κατὰ πᾶσαν γῆν καὶ θάλατταν,

ἐπιστάντα δὲ τῷ δεσμωτηρίῳ λῦσαί τ̓ αὐτὸν

καὶ ἀφιέναι ἐκ τοῦ οἰκήματος:

αὐτὸν δ̓ ἵππον γενόμενον ἐπὶ πολλὴν φέρεσθαι γῆν διώκοντα ἵππον ἄλλην θήλειαν,

καὶ τέλος εὑρεῖν τὴν ἵππον καὶ ἄνθρωπον γενέσθαι.

Ταῦτα ὡς ἔδοξεν ἰδεῖν, ἀνέθορέ τε καὶ μικρὰ εὔελπις ἦν.

Ὁ μὲν οὖν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ κατεκέκλειστο,

ἡ δὲ Ἄνθεια εἰς Συρίαν ἤγετο καὶ ὁ Λεύκων καὶ ἡ Ῥόδη.

Ὡς δὲ ἧκον οἱ περὶ τὴν Μαντὼ εἰς Ἀντιόχειαν ῾ἐκεῖθεν γὰρ ἦν Μοῖρις᾿,

ἐμνησικάκει μὲν Ῥόδην, ἐμίσει δὲ καὶ τὴν Ἄνθειαν.

Καὶ δὴ τὴν μὲν Ῥόδην εὐθὺς μετὰ τοῦ Λεύκωνος κελεύει ἐμβιβάσαντάς τινας πλοίῳ ὡς πορρωτάτω τῆς Σύρων ἀποδόσθαι γῆς,

τὴν δὲ Ἄνθειαν οἰκέτῃ συνουσιάζειν ἐνενόει

καὶ ταῦτα τῶν ἀτιμοτάτων, αἰπόλῳ τινὶ ἀγροίκῳ,

ἡγουμένη διὰ τούτου τιμωρήσεσθαι αὐτήν.

Μεταπέμπεται δὲ τὸν αἰπόλον,

Λάμπωνα τοὔνομα, καὶ παραδίδωσι τὴν Ἄνθειαν

καὶ κελεύει γυναῖκα ἔχειν, καὶ ἐὰν ἀπειθῇ προσέταξε βιάζεσθαι.

Καὶ ἡ μὲν ἤγετο ἐπ̓ ἀγρὸν συνεσομένη τῷ αἰπόλῳ:

γενομένη δὲ ἐν τῷ χωρίῳ ἔνθα ὁ Λάμπων ἔνεμε τὰς αἶγας,

προσπίπτει τοῖς γόνασιν αὐτοῦ καὶ ἱκετεύει κατοικτεῖραι

καὶ τηρῆσαι: διηγεῖται δὲ ἥτις ἦν, τὴν προτέραν εὐγένειαν,

τὸν ἄνδρα, τὴν αἰχμαλωσίαν: ἀκούσας

δὲ ὁ Λάμπων οἰκτείρει τὴν κόρην καὶ ὄμνυσιν ἦ μὴν φυλάξειν ἀμόλυντον,

καὶ θαρρεῖν παρεκελεύετο.

Καὶ ἡ μὲν παρὰ τῷ αἰπόλῳ ἦν ἐν τῷ χωρίῳ πάντα χρόνον Ἁβροκόμην θρηνοῦσα:

ὁ δὲ Ἄψυρτος ἐρευνώμενος τὸ οἰκημάτιον ἔνθα ὁ Ἁβροκόμης πρὸ τῆς κολάσεως διῆγεν,

ἐπιτυγχάνει τῷ γραμματιδίῳ τῷ Μαντοῦς πρὸς Ἁβροκόμην

καὶ γνωρίζει τὰ γράμματα, καὶ ὅτι ἀδίκως Ἁβροκόμην τιμωρεῖται ἔμαθεν:

εὐθὺς οὖν λῦσαί τε αὐτὸν προσέταξε καὶ ἀγαγεῖν εἰς ὄψιν.

Πόνηρα δὲ καὶ ἐλεεινὰ πεπονθὼς προσπίπτει τοῖς γόνασι τοῖς Ἀψύρτου,

ὁ δὲ αὐτὸν ἀνίστησι καὶ ‘θάρρει’ ἔφη, ‘ὦ μειράκιον:

ἀδίκως σου κατέγνων πεισθεὶς θυγατρὸς λόγοις:

ἀλλὰ νῦν μέν σε ἐλεύθερον ἀντὶ δούλου ποιήσω,

δίδωμι δέ σοι τῆς οἰκίας ἄρχειν τῆς ἐμῆς

καὶ γυναῖκα ἄξομαι τῶν πολιτῶν τινος θυγατέρα:

σὺ δὲ μὴ μνησικακήσῃς τῶν γεγενημένων, ’

οὐ γὰρ ἑκών σε ἠδίκησα.’

Ταῦτα ἔλεγεν ὁ Ἄψυρτος: ὁ δὲ Ἁβροκόμης ‘ἀλλὰ χάρις’ ἔφη ‘σοι,

δέσποτα, ὅτι καὶ τἀληθὲς ἔμαθες καὶ τῆς σωφροσύνης ἀμείβῃ με.’

Ἔχαιρον δὲ πάντες οἱ κατὰ τὴν οἰκίαν ὑπὲρ Ἁβροκόμου

καὶ χάριν ᾔδεσαν ὑπὲρ αὐτοῦ τῷ δεσπότῃ:

αὐτὸς δὲ ἐν μεγάλῃ συμφορᾷ κατ̓ Ἄνθειαν ἦν:

ἐνενόει δὲ πρὸς ἑαυτὸν πολλάκις ‘τί δεῖ ἐλευθερίας ἐμοί;

τί δὲ πλούτων καὶ ἐπιμελείας τῶν Ἀψύρτου χρημάτων;

οὐ τοιοῦτον εἶναί με δεῖ: ἐκείνην ἢ ζῶσαν ἢ τεθνεῶσαν εὕροιμι.’

Ὁ μὲν οὖν ἐν τούτοις ἦν, διοικῶν μὲν τὰ Ἀψύρτου,

ἐννοῶν δὲ ὅπως καὶ ποῦ τὴν Ἄνθειαν εὑρήσει:

ὁ δὲ Λεύκων καὶ ἡ Ῥόδη ἤχθησαν εἰς Λυκίαν εἰς πόλιν Ξάνθον

῾ἀνώτερον δὲ θαλάσσης ἡ πόλις᾿ κἀνταῦθα ἐπράθησαν πρεσβύτῃ τινί,

ὃς αὐτοὺς εἶχε μετὰ πάσης ἐπιμελείας,

παῖδας αὑτοῦ νομίζων, καὶ γὰρ ἄτεκνος ἦν:

διῆγον δὲ ἐν ἀφθόνοις μὲν πᾶσιν,

ἐλύπουν δὲ αὐτοὺς Ἄνθεια καὶ Ἁβροκόμης οὐχ ὁρώμενοι.

Ἡ δὲ Ἄνθεια ἦν μέν τινα χρόνον παρὰ τῷ αἰπόλῳ,

συνεχὲς δὲ ὁ Μοῖρις ὁ ἀνὴρ τῆς Μαντοῦς εἰς τὸ χωρίον ἐρχόμενος ἐρᾷ τῆς Ἀνθείας σφοδρὸν ἔρωτα.

Καὶ τὰ μὲν πρῶτα ἐπειρᾶτο λανθάνειν,

τελευταῖον δὲ λέγει τῷ αἰπόλῳ τὸν ἔρωτα

καὶ πολλὰ ὑπισχνεῖτο συγκύψαντι.

Ὁ δὲ τῷ μὲν Μοίριδι συντίθεται,

δεδοικὼς δὲ τὴν Μαντὼ ἔρχεται πρὸς αὐτὴν

καὶ λέγει τὸν ἔρωτα τὸν Μοίριδος.

Ἡ δὲ ἐν ὀργῇ γενομένη ‘πασῶν’ ἔφη ‘δυστυχεστάτη γυναικῶν ἐγώ:

τὴν ζήλην περιάγομαι, δἰ ἣν τὰ μὲν πρῶτα ἐν Φοινίκῃ ἀφῃρέθην τοῦ ἐρωμένου,

νυνὶ δὲ κινδυνεύω περὶ τοῦ ἀνδρός:

ἀλλ̓ οὐ χαίρουσά γε Ἄνθεια φανεῖται καλὴ καὶ Μοίριδι:

ἐγὼ γὰρ αὐτὴν καὶ ὑπὲρ τῶν ἐν Τύρῳ πράξομαι δίκας.’

Τότε μὲν οὖν τὴν ἡσυχίαν ἤγαγεν: ἀποδημήσαντος

δὲ τοῦ Μοίριδος μεταπέμπεται τὸν αἰπόλον

καὶ κελεύει λαβόντα τὴν Ἄνθειαν εἰς τὸ δασύτατον ἀγαγόντα τῆς ὕλης ἀποκτεῖναι

καὶ τούτου μισθὸν αὐτῷ δώσειν ὑπέσχετο.

Ὁ δὲ οἰκτείρει μὲν τὴν κόρην, δεδοικὼς δὲ τὴν Μαντὼ ἔρχεται παρὰ τὴν Ἄνθειαν

καὶ λέγει τὰ κατ̓ αὐτῆς δεδογμένα.

Ἡ δὲ ἀνεκώκυέ τε καὶ ἀνωδύρετο ‘φεῦ’ λέγουσα,

‘τοῦτο τὸ κάλλος ἐπίβουλον ἀμφοτέροις πανταχοῦ:

διὰ τὴν ἄκαιρον εὐμορφίαν Ἁβροκόμης μὲν ἐν Τύρῳ τέθνηκεν,

ἐγὼ δὲ ἐνταῦθα: ’

ἀλλὰ δέομαι σοῦ, Λάμπων αἰπόλε, ὃς μέχρι νῦν εὐσέβησας,

ἂν ἀποκτείνῃς, κἂν ὀλίγον θάψον με τῇ παρακειμένῃ γῇ

καὶ ὀφθαλμοῖς τοῖς ἐμοῖς χεῖρας ἐπίβαλε τὰς σὰς

καὶ θάπτων συνεχὲς Ἁβροκόμην κάλει:

αὕτη γένοιτ̓ ἂν εὐδαίμων ἐμοὶ μεθ̓ Ἁβροκόμου ταφή.’

Ἔλεγε ταῦτα, ὁ δὲ αἰπόλος εἰς οἶκτον ἔρχεται ἐννοῶν ὡς ἀνόσιον ἔργον ἐργάσεται κόρην οὐδὲν ἀδικοῦσαν ἀποκτείνων οὕτω καλήν.

Λαβὼν δὲ τὴν κόρην ὁ αἰπόλος φονεῦσαι μὲν οὐκ ἠνέσχετο,

φράζει δὲ πρὸς αὐτὴν τάδε. ‘Ἄνθεια,

οἶδας ὅτι ἡ δέσποινα Μαντὼ ἐκέλευσέ μοι λαβεῖν καὶ φονεῦσαί σε:

ἐγὼ δὲ καὶ θεοὺς δεδιὼς

καὶ τὸ κάλλος οἰκτείρας βούλομαί σε μᾶλλον πωλῆσαι πόρρω ποι τῆς γῆς ταύτης,

μὴ μαθοῦσα ἡ Μαντὼ ὅτι οὐ τέθνηκας, ἐμὲ κακῶς διαθήσει.’

Ἡ δὲ μετὰ δακρύων λαβομένη τῶν ποδῶν αὐτοῦ ἔφη ‘θεοὶ

καὶ Ἄρτεμι πατρῴα, τὸν αἰπόλον ὑπὲρ τούτων τῶν ἀγαθῶν ἀμείψασθε,’

καὶ παρεκάλει πραθῆναι.

Ὁ δὲ αἰπόλος λαβόμενος τῆς Ἀνθείας ᾤχετο ἐπὶ τὸν λιμένα:

εὑρὼν δὲ ἐκεῖ ἐμπόρους ἄνδρας Κίλικας ἀπέδοτο τὴν κόρην,

καὶ λαβὼν τὴν ὑπὲρ αὐτῆς τιμὴν ἧκεν εἰς τὸν ἀγρόν.

Οἱ δὲ ἔμποροι λαβόντες τὴν Ἄνθειαν εἰς τὸ πλοῖον ἦγον

καὶ νυκτὸς ἐπελθούσης ᾔεσαν τὴν ἐπὶ Κιλικίας: ἐναντίῳ δὲ πνεύματι κατεχόμενοι

καὶ τῆς νεὼς διαρραγείσης μόλις ἐν σανίδι τινὲς σωθέντες ἐπ̓ αἰγιαλοῦ τινος ἦλθον:

εἶχον δὲ καὶ τὴν Ἄνθειαν.

Ἦν δὲ ἐν τῷ τόπῳ ἐκείνῳ ὕλη δασεῖα.

Τὴν οὖν νύκτα ἐκείνην πλανώμενοι ἐν αὐτῇ ὑπὸ τῶν περὶ τὸν Ἱππόθοον τὸν λῃστὴν συνελήφθησαν.

Ἐν δὲ τούτῳ τις ἧκεν ἀπὸ τῆς Συρίας οἰκέτης παρὰ τῆς Μαντοῦς γράμματα κομίζων τῷ πατρὶ Ἀψύρτῳ τάδε Ἔδωκάς με ἀνδρὶ ἐν ξένῃ: Ἄνθειαν δέ,

ἣν μετὰ τῶν ἄλλων οἰκετῶν ἐδωρήσω μοι,

πολλὰ διαπραξαμένην κακὰ εἰς ἀγρὸν οἰκεῖν ἐκελεύσαμεν.

Ταύτην συνεχῶς ἐν τῷ χωρίῳ θεώμενος ὁ καλὸς Μοῖρις ἐρᾷ:

μηκέτι δὲ φέρειν δυναμένη μετεπεμψάμην τὸν αἰπόλον

καὶ τὴν κόρην πραθῆναι ἐκέλευσα ἐν πόλει τινὶ τῆς Συρίας.

] Ταῦτα μαθὼν ὁ Ἁβροκόμης οὐκέτι μένειν ἐκαρτέρει:

λαθὼν οὖν τὸν Ἄψυρτον

καὶ πάντας τοὺς κατὰ τὸν οἶκον εἰς ἐπιζήτησιν τῆς Ἀνθείας ἔρχεται.

Ἐλθὼν οὖν ἐν τῷ ἀγρῷ ἔνθα μετὰ τοῦ αἰπόλου ἡ Ἄνθεια διέτριβεν,

ἄγει δὴ παρὰ τὸν αἰγιαλὸν τὸν Λάμπωνα τὸν αἰπόλον,

ᾧ πρὸς γάμον ἐδεδώκει τὴν Ἄνθειαν ἡ Μαντώ,

ἐδεῖτο δὲ τοῦ Λάμπωνος εἰπεῖν αὐτῷ εἴ τι οἶδε περὶ κόρης ἐκ Τύρου.

Ὁ δὲ αἰπόλος καὶ τοὔνομα εἶπεν ὅτι Ἄνθεια καὶ τὸν γάμον

καὶ τὴν εὐσέβειαν τὴν περὶ αὐτὴν καὶ τὸν Μοίριδος ἔρωτα

καὶ τὸ πρόσταγμα τὸ κατ̓ αὐτῆς καὶ τὴν εἰς Κιλικίαν ὁδόν:

ἔλεγέ τε ὡς ἀεί τινος Ἁβροκόμου μέμνηται ἡ κόρη.

Ὁ δὲ αὐτὸν ὅστις ἦν οὐ λέγει,

ἕωθεν δὲ ἀναστὰς ἤλαυνε τὴν ἐπὶ Κιλικίας ἐλπίζων Ἄνθειαν εὑρήσειν ἐκεῖ.

Οἱ δὲ περὶ τὸν Ἱππόθοον τὸν λῃστὴν ἐκείνης μὲν τῆς νυκτὸς ἔμεινον εὐωχούμενοι,

τῇ δὲ ἑξῆς περὶ τὴν θυσίαν ἐγίνοντο.

Παρεσκευάζετο δὲ πάντα

καὶ ἀγάλματα τοῦ Ἄρεος καὶ σῦλα καὶ στεφανώματα:

ἔδει δὲ τὴν θυσίαν γενέσθαι τρόπῳ τῷ συνήθει.

Τὸ μέλλον ἱερεῖον θύεσθαι, εἴτε ἄνθρωπος εἴτε βόσκημα εἴη,

κρεμάσαντες ἐκ δένδρου καὶ διαστάντες ἠκόντιζον:

καὶ ὁπόσοι μὲν ἐπέτυχον, τούτων ὁ θεὸς ἐδόκει δέχεσθαι τὴν θυσίαν:

ὁπόσοι δὲ ἀπέτυχον, αὖθις ἐξιλάσκοντο:

ἔδει δὲ τὴν Ἄνθειαν οὕτως ἱερουργηθῆναι.

Ὡς δὲ πάντα ἕτοιμα ἦν καὶ κρεμᾶν τὴν κόρην ἤθελον,

ψόφος τῆς ὕλης ἠκούετο καὶ ἀνθρώπων κτύπος.

Ἦν δὲ ὁ τῆς εἰρήνης τῆς ἐν Κιλικίᾳ προεστώς, Περίλαος τοὔνομα,

ἀνὴρ τῶν τὰ πρῶτα ἐν Κιλικίᾳ δυναμένων.

Οὗτος ὁ Περίλαος ἐπέστη τοῖς λῃσταῖς μετὰ πλήθους πολλοῦ καὶ πάντας ἀπέκτεινεν,

ὀλίγους δὲ καὶ ζῶντας ἔλαβε:

μόνος δὲ ὁ Ἱππόθοος ἠδυνήθη διαφυγεῖν ἀράμενος τὰ ὅπλα.

Ἔλαβε δὲ τὴν Ἄνθειαν Περίλαος

καὶ πυθόμενος τὴν μέλλουσαν συμφορὰν ἠλέησεν:

εἶχε δὲ ἄρα μεγάλης ἀρχὴν συμφορᾶς ὁ ἔλεος Ἀνθείας:

ἄγει δὲ αὐτὴν

καὶ τοὺς συλληφθέντας τῶν λῃστῶν εἰς Ταρσὸν τῆς Κιλικίας.

Ἡ δὲ συνήθης αὐτὸν τῆς κόρης ὄψις εἰς ἔρωτα ἤγαγε,

καὶ κατὰ μικρὸν ἑαλώκει Περίλαος Ἀνθείας. Ὡς δὲ ἧκον εἰς Ταρσόν,

τοὺς μὲν λῃστὰς εἰς τὴν εἱρκτὴν παρέδωκε,

τὴν δὲ Ἄνθειαν ἐθεράπευεν.

Ἦν δὲ οὔτε γυνὴ τῷ Περιλάῳ οὔτε παῖδες,

καὶ περιβολὴ χρημάτων οὐκ ὀλίγη.

Ἔλεγεν οὖν πρὸς τὴν Ἄνθειαν ὡς πάντα ἂν αὐτὴ γένοιτο Περιλάῳ,

γυνὴ καὶ δεσπότις καὶ παῖδες.

Ἡ δὲ τὰ μὲν πρῶτα ἀντεῖχεν,

οὐκ ἔχουσα δὲ ὅ τι ποιήσειε βιαζομένῳ καὶ πολλῷ ἐγκειμένῳ,

δείσασα μὴ καί τι τολμήσῃ βιαιότερον,

συγκατατίθεται μὲν τὸν γάμον,

ἱκετεύει δὲ αὐτὸν ἀναμεῖναι χρόνον ὀλίγον ὅσον ἡμερῶν τριάκοντα,

καὶ ἄχραντον τηρῆσαι: καὶ σκήπτεται ὁ δὲ Περίλαος πείθεται

καὶ ἐπόμνυται τηρήσειν αὐτὴν γάμων ἁγνὴν εἰς ὅσον ἂν ὁ χρόνος διέλθῃ.

Καὶ ἡ μὲν ἐν Ταρσῷ ἦν μετὰ Περιλάου,

τὸν χρόνον ἀναμένουσα τοῦ γάμου:

ὁ δὲ Ἁβροκόμης ᾔει τὴν ἐπὶ Κιλικίας ὁδόν:

καὶ οὐ πρὸ πολλοῦ τοῦ ἄντρου τοῦ λῃστρικοῦ ῾ἀπεπεπλάνητο γὰρ

καὶ αὐτὸς τῆς ἐπ̓ εὐθὺ ὁδοὖ συντυγχάνει τῷ Ἱπποθόῳ ὡπλισμένῳ.

Ὁ δὲ αὐτὸν ἰδὼν προστρέχει καὶ φιλοφρονεῖται

καὶ δεῖται κοινωνὸν γενέσθαι τῆς ὁδοῦ. ‘Ὁρῶ γάρ σε,

ὦ μειράκιον, ὅστις ποτὲ εἶ,

καὶ ὀφθῆναι καλὸν καὶ ἄλλως ἀνδρικόν:

καὶ ἡ πλάνη φαίνεται πάντως ἀδικουμένου. ’

Ἴωμεν οὖν Κιλικίαν μὲν ἀφέντες ἐπὶ Καππαδοκίαν

καὶ τὸν ἐκεῖ Πόντον: λέγονται γὰρ οἰκεῖν ἄνδρες ’

εὐδαίμονες.’ Ὁ δὲ Ἁβροκόμης τὴν μὲν Ἀνθείας ζήτησιν οὐ λέγει,

συγκατατίθεται δὲ ἀναγκάζοντι τῷ Ἱπποθόῳ,

καὶ ὅρκους ποιοῦσι συνεργήσειν τε καὶ συλλήψεσθαι:

ἤλπιζε δὲ καὶ ὁ Ἁβροκόμης ἐν τῇ πολλῇ πλάνῃ τὴν Ἄνθειαν εὑρήσειν.

book 3

Ἐκείνην μὲν οὖν τὴν ἡμέραν ἐπανελθόντες εἰς τὸ ἄντρον,

εἴ τι αὐτοῖς ἔτι περιττὸν ἦν, αὑτοὺς καὶ τοὺς ἵππους ἀνελάμβανον:

ἦν γὰρ καὶ τῷ Ἱπποθόῳ ἵππος ἐν τῇ ὕλῃ κρυπτόμενος:

τῇ δὲ ἑξῆς παρῄεσαν μὲν Κιλικίαν,

ἐποιοῦντο δὲ τὴν ὁδὸν ἐπὶ Μάζακον,

πόλιν τῆς Καππαδοκίας μεγάλην καὶ καλήν.